σήμερα έχουμε μια βαρέα περίπτωση βαρεμάρας να μας χτυπά κατακούτελα, δώθε, τούδε, κείθε...
ως είθισται σε περιπτώσεις ανάλογες (βλ. βαρεμάρας, βλακείας...), ενώ γνωρίζεις ότι πρέπει, δεν το βουλώνεις.
εν προκειμένω θα είμαι σαφής. δεν έχω απολύτως τίποτε να πω. βαριέμαι τα πάντα. αναπνέω μόνον επειδή πρέπει. έχω μια γνώριμη τάση να τσακωθώ, δίχως λόγο, με οποιονδήποτε προσφέρεται... αυτό κάποια στιγμή πρέπει να το κοιτάξω πάντως.

έχω βαρεθεί να ακούω το new playlist και να μην το βαριέμαι. θα ήθελα να πάω σπίτι και να ξεραθώ στον ύπνο. αλλά όχι. μετά το χθεσινό όχι. τέτοια φρικτά σενάρια στο κεφάλι μου από που κατέβηκαν; δεν έχω ξανατρομάξει τόσο ούτε σε θρίλερ. ξύπνησα μέσα στη νύχτα και παρακάλαγα κάποιον (ποιον;) να μας έχει όλους καλά... μέχρι και τους χειρότερους... αν και αυτό μου πήρε 1-2 λεπτά να το αποφασίσω. obviously κάτι δεν πάει καλά... ή το amaretto ήτο χαλασμένο, ή το υποσυνείδητο είχε πάει πάλι στην "dark side of the moon" πρωτύτερα.

κι ύστερα αυτό. μετά τη γάτα με πέταλα, ιδού και η γάτα με κέρατα; δεν ξέρω, τι μοντέλα βγαίνουν στις μέρες μας...



ps. αν έχετε κανένα ενδιαφέρον comment να κάνετε, please do. i actually beg u.

New kids on the blog...

Τελικά, τα ζώδια έχουν απήχηση. Πολύ. Το καταμαρτυρά το sitemeter μου αυτό (ναι, έχω κι από δαύτο... επομένως, την επόμενη φορά που θα με αποκαλέσεις pathetic να το σκεφτείς, ξέρω ακριβώς πόσες φορές πατάς το λάθος address στο browser σου, σε ελέγχω, ξέρω πολλά... ;) το σώσαμε τώρα).

So, everyone, every newcomer, cut the crap about our society problems. If you want more hits, there are no better hints:
To καλό το post περιέχει τη βασική 12άδα της σύγχρονης αστρολογίας (από τον κριό και τον ζυγό, μέχρι πως να κάνετε ένα λιοντάρι ταύρο)... Ενδεικτικότερα, η χρήση λέξεων τύπου "ζωδιακή ανάλυση", "άστρα", "και όραμα", "πατέρα" (λίτσα, η παγιατάκη θεωρείται passe, το λιτσάκι είναι all-time-classic, πως το μαύρο στα ντεφιλέ...), ανεβάζει τις μετοχές σας. Αν θέλετε και αναγνώστες ποιότητες, wrong wish, δεν μπορούμε να τα χουμε όλα σε αυτή τη bloggo-ζωή.

αυτά για αρχή, καλά είναι θαρρώ. αν κι εσείς τα νέα παιδιά δεν ακούτε. εμείς οι παλιοί - του Ιούλη - ξέρουμε...

bored to death. δε θαρρώ. άι αμ θουρ.

p.s. Τελικά είχες δίκιο Panos. Κι εμένα μου (μου) ταιριάζει someway. So, here is a little something for you all. Noμίζω είναι the best part τούτου του post, για όποιον έφτασε ως το τέλος :
Most of The Time...

Μπρος-πίσω (δεν σφυρίζεται)

let's see...

ξύπνημα, νωρίς, ζεστό νερό, 15 λεπτά ακόμη, συνείδηση: "μην το κάνεις, ποτέ δεν είναι 15'", usual me: "φυσικά και θα το κάνω...".

τηλέφωνο, συνήθης από μηχανής Θεός, απροσδόκητη "σωτηρία", 35' μετά, σώνεις την παρτίδα.

γρήγορα, γρήγορα, γρήγορα... προλαβαίνεις, γνωστά κόλπα, ταχύτητα, γλίτωσες τη "ζημιά", καμπανάκι: "έλλειψη καφέ! emergency!".
δυο βλακείες στα γρήγορα. u actually know its shit what u do, but that never stopped u, did it?

18 ώρες πριν (πρόχειρος υπολογισμός)...

ωραία, γεμάτη μέρα, φεύγεις, σχεδόν καλά, κάτι το χαλάει... ξέρεις

άγχος, άγχος, άγχος... τώρα καλά... είμαι καλή; πολύ καλά...

νεύρα, νεύρα, αναπτήρας πουθενά, διάολε, το ίδιο πάντα, fuck merphy and his law, πρόβα, "ετσι θα τα πω", "ή μήπως έτσι;", "καλύτερα αλλιώς... damnit, απλώς πάρε και πες τα!"

τα είπα, καλά-κακά, άκρη βγήκε, damnit again, 22:45 και ακόμη με δουλειά ασχολούμαι; γαμώ τους ηλίθιους του πλανήτη... όχι σαν και μένα, τους άλλους.

5 ώρες μετά (εξίσου πρόχειρος)...
ήθελα να σου πω ότι όλα πήγαν καλά, είχα μια γεμάτη μέρα, από κάθε άποψη, ήταν ωραία, ένιωσα να κάνω κάτι, γενικά έχω και τις λεπτομέρειες, δεν πειράζει κάποια άλλη φορά, τώρα ξέρω ότι είναι πολύ καλύτερα έτσι, όχι για τώρα, για μετά, δεν έχω ιδέα τι ψάχνουμε, αλλά με κρατάει που τελικά νομίζω θα το βρούμε...

12 ώρες μετά...

τι εννοείς ΛΑΘΟΣ;;;; θέλω να σας κοπανήσω τη φιάλη του εμφιαλωμένου (υπερβολή;) τρεις φορές στο κεφάλι (killer instict??)

48' πριν...

actually, για ένα λεπτό ήσουν σε καλό σημείο βολής, δεν ξέρεις πόσο τυχερή είσαι που τη γλίτωσες... σατανικό γέλιο (εφέ - επιπέδου Star Wars I, II, III)...

15' αργότερα...

λάθος ώρα να πάρεις τηλέφωνο. actually (repeating yourself) έπρεπε μερικά χρόνια νωρίτερα. παλαιότερα αδικήματα διαγράφησαν βεβαίως. αλλά όχι τώρα. αθόρυβο... keep it at you Best.

right now...

όποιος λέει πως δεν καταλαβαίνει έχει απόλυτο δίκιο. όποιος καταλάβει να πάει να κοιταχτεί... it's a mess up there, but before i end up doing napoleon, it is a nice (shiny) day and i have a purpose. be a better person...

Κα-λη-μέ-ρα!

p.s. ε όχι και βλάχος, right...

μερικές φορές τη σφαλιάρα την τρως στα ξαφνικά. και τότε είναι που το κεφάλι σου ζαλίζει σαν να ήπιες περίπου 1,5 κιλό σαμπάνιας. και δεν ήρθα πιωμένη στη δουλειά. ούτε καν έκανα κάτι να ξεφεύγει της ρουτίνας...

κουδουνίζει όμως.

μερικές φορές κάποια πολύ ασήμαντα, καθημερινά πράγματα σου φέρνουν το μυαλό στη θέση τους. και τώρα κατά 50% μιλάει ο εγωισμός μου. που γενικά έχει πάντα τον πρώτο λόγο. αλλά εν προκειμένω μου είναι αυτός που πατάει το κουμπάκι.

χθες, περπατώντας σπίτι σκέφτηκα ότι είχα καιρό να κουβαλήσω τέτοια φάτσα. και να περπατήσω τόσο αργά. τη διαδρομή την έκανα σε περίπου 60'. τα πόδια μου μάλλον τα έσερνα. και πριν δηλαδή τα έσερνα και απορώ γιατί δεν με πέταξαν έξω από την αίθουσα. όχι μόνο αυτό, αλλά μου είπαν και το πρώτο καλό πράγμα που άκουσα τις τελευταίες τρεις μέρες.

«απορώ πως καταφέρνεις να κάνεις το δύσκολο τόσο καλά και δυσκολεύεις τη ζωή σου με τα πιο απλά...». προς στιγμήν σκέφτηκα να του απαντήσω ότι είναι κι αυτό τύπου story of my life, αλλά ευτυχώς θυμήθηκα πως δεν θα τον ενδιέφερε διόλου κάτι τέτοιο και συνέχισα το μάθημά μου ευλαβικά...

μετά είπε να σταματήσουμε να βαριόμαστε, εγώ ήθελα πάλι να του πω ότι δε βαριέμαι, αλλά έχει πάει η ψυχή στα πόδια και γι' αυτό τα τραβολογάω σαν να είναι φορτωμένα με καφάσια μπύρας, πράγμα που θα ήταν καλό, ένα ποτάκι πάντα βοηθάει, περισσότερα είναι η λύση στο πρόβλημά σου (απόψε). ευτυχώς ύστερα μας έβαλε να κάνουμε κάτι άλλο, που έπρεπε να σιγοκλωτσάμε και τον εαυτό μας, μάλλον για να ξυπνήσει, μπορεί να ήταν και προσωπικά αφιερωμένη η άσκηση, την έκανα, αλλά -ακόμη καλύτερα- κάποια στιγμή κλώτσησα τον εαυτό μου περίπου όσο ήθελα τις τελευταίες τρεις μέρες και έπρεπε να αποσυρθώ...

όλοι στον δρόμο μιλούσαν για «κάποια», «κάποιον», αν τους πήρε τηλέφωνο, αν θα πάρουν αυτοί, αν προχώρησε το θέμα, γιατί τσακώθηκαν και τι ώρα είναι... όσοι δεν ήταν με κάποιον, έτρεχαν, μάλλον για να τον βρουν. ωραία, εγώ δεν είχα στήσει κανένα.

υπό άλλες προϋποθέσεις θα είχα μπει φουριόζα μέσα, για να ξαναβγώ το ίδιο φουριόζα και να πάω να δείξω τον καινούριο μου εαυτό, ελπίζοντας ότι τον παλιό τον θάψαμε κάπου που δεν βρίσκεται... δεν ήταν δα και κανας θησαυρός, οπότε δε σχεδιάσαμε και χάρτη.

άνοιξα την tv και πρόλαβα κάπου στο ξεκίνημα τον μύθο του ακέφαλου καβαλάρη. είπα, να μια καλή συγκυρία, θα δώσω σε αυτόν μια δεύτερη ευκαιρία, μήπως κι αλλάξω γνώμη κι έκφραση από αυτή που είχα την πρώτη φορά (αηδίας). θα σου πω ότι καθόλου δεν θα με ενδιέφερε να του δώσω ευκαιρία, αλλά σκέφτηκα με κάποιο συνειρμό ότι αυτό είναι το ελάχιστο σωστό που μπορώ να κάνω για σένα και πως, ίσως, σε κάποια ιδανική περίπτωση θα μπορούσαμε έτσι να είμαστε μαζί.

ο ακέφαλος καβαλάρης εξακολουθεί να μου φαίνεται αηδία. λίγο λιγότερο από την πρώτη φορά ωστόσο. αυτά που σκεφτόμουν όμως ήταν πολύ μεγάλες αηδίες. το κουδούνισμα στο κεφάλι αυτό σφυρίζει... **

ο μπεστ είπε μην πεθάνετε σαν κι εμένα. δεν είπε τίποτα για το μη ζήσετε σαν εμένα. εγώ, αν όλα τελείωναν αύριο, αυτό θα έλεγα. ελπίζω να μην συμβεί κάτι τέτοιο (εγώ και η eurobank), διότι έχω σκοπό να το αλλάξω το motto. αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός μου τα τελευταία -όλα- χρόνια.

όταν τις προάλλες γύρισα σπίτι στο βάθος του μυαλού μου είχα πλέξει μια μικρή περίπου εξέλιξη ιστορίας, με ένα-δυο γραμμές. ήταν μονίμως παράπονο, που δεν είχα επί προσωπικού λίγο από αυτό το μαγικό.

υποθέτω κάπως έτσι συνεχίζεται αυτή η ρουτίνα. μετά θα γυρίσω σε 5 λεπτά σπίτι, απόψε ίσως να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό, να δω ας πούμε αν προλαβαίνω να βγάλω το βιβλίο από τη φωτιά και να διαβάσω το τέλος του. ήλπιζα ότι δεν θα έχει τέλος, αλλά δεν ξέρω τι με έπιασε και το πέταξα στη φωτιά. ίσως και να ήξερα δηλαδή, αλλά δεν ήταν κανένας σοβαρός λόγος, έτσι;


** άλλωστε, ύστερα θυμήθηκα κι ετούτο...

no s-u-n, no glory

Δεν μου το ξεκολλάς από το μυαλό. Κάποια πράγματα είναι προγραμματισμένα. Οπως το shuffle του media player. Ας πούμε είναι ένα...

Κάποια άλλα πάλι όχι. Οπως τα νεύρα. Και φώναξα, φώναξα, φώναξα... Αν ξεθύμανα; Οχι. Βράχνιασα.

Δεν ξέρω αν στην περίπτωση άλλου ήταν αστείο. Εδώ στ' αλήθεια ο καιρός γαμήθηκε χθες. "Στ' αλήθεια". Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ώρες που χρησιμοποιώ αυτή την έκφραση. Είμαι ειλικρινής και τις δύο, σας διαβεβαιώ. For all (nothing) it matters...

Μετά... κάτι ήθελα να πω, κάτι είπα... τώρα, ΣΤ' ΑΛΗΘΕΙΑ, τι σημασία έχει; Δεν είπα ότι έκανα λάθος πάντως. Κάτι άλλο προσπάθησα να πω. Που μάλλον δεν έγινε και κατανοητό δηλαδή. Ε, όχι και παράξενο.

το exodus damage έχει πάει Top Of The List, το Everybody's Gotta Learn Sometime κάνει ηχώ στα αυτιά μου ακόμη κι όταν κοιμάμαι, το Fade into You με προκαλεί, το I just don't know what to do with myself έπρεπε να το είχα γράψει εγώ, πάλι στους white stripes θα το έδινα, somebody crying for "help", sorry mate, can't even help myself at the moment, κάποιος συνέστησε ύπνο, κάτι έγινε, δεν μας είπες για τον ξύπνιο in gloomy weather όμως, i probably need therapy?, my moment of clarity, my autumn (morning) mologue... blah, blah... κάτι ήθελα να γράψω για την Εύα Λάσκαρη που την πέτυχα χθες on TV, πολλά μπορούσα με αυτά που άκουσα, no time to waist for her though. the last best thing is my new playlist. the previous is gone, u see...

Καλημέρα

no title, no title, no title, no title, no title, no title, no title, no title, no title, no title, no title, no title, no title, no title, no title..

"Χάλια είσαι"
"Αποκλείεται, τα έχω δει μια φορά, ήταν πολύ χειρότερα από μένα..."
"Καλά, τι έχεις;"
"Σου έχω πει, πες οποιαδήποτε άλλη φράση, όποιες άλλες δυο, τρεις ή ογδόνταεξι λέξεις θες, αλλά όχι αυτές. Εκτός αν θες να κάνουμε τη δημιουργία του Βοσπόρου σε σύγχρονη βερσιόν."
"Καλά, σκάω"
"Καλά κάνεις"
"Δεν καταλαβαίνω γιατί όταν έχεις κάτι γίνεσαι τόσο αγενής"
"Να είμαι ειλικρινής, ούτε κι εγώ"
"Κι επιτέλους, σε ρωτάω, άρα ενδιαφέρομαι. Τι διάολο παθαίνεις και δεν βγάζεις κουβέντα"
"Δεν ξέρω καθόλου. Πάντα το παθαίνω αυτό και μετά νομίζω ότι κάτι έχει χαλάσει στα εγκεφαλικά κύτταρα. Παιδιόθεν που λένε. Στις μεγάλες τσίτες και στα μεγάλα γαμώτο μούγκα. Κλειδώνει"
"Και πως θες δηλαδή να καταλάβουμε τι έχεις και να κάνουμε και κάτι γι' αυτό; Η μήπως δεν θες;"
"Θέλω. Πολύ. Αλλά, να, δε γίνεται να μαντέψετε;"
"...."
"Κοίτα, αν έβλεπες εκεί μέσα, τώρα γίνεται χαμός. Συνήθως δηλαδή είναι ένας στρόβιλος από ένα σωρό γαμώτ-α, που μπορεί και να μην έχουν λογική, αλλά εξηγούν ακριβώς αυτό που ζήτησες στην πρώτη σου ερώτηση. Σε αντίθετη περίπτωση, θα σε έκαναν να τρέχεις, δίχως να κοιτάξεις πίσω."
"Είσαι λίγο τρελή;"
"Αυτό ακριβώς αναρωτιέμαι κι εγώ."
"Καλά. Κοίτα, εγώ μπορώ να συνεννοηθώ μόνο με λογικούς. Αν βρεις λόγια και σειρά μου λες"
"Θέλω μωρέ να σου πω. Αλλά φοβάμαι που έχω άδικο και μετά μπορεί να πρέπει να το παραδεχθώ"
"Καλά, δεν έχεις ούτε αρχή, ούτε τέλος. Τα λέμε..."
"Ναι, μη χανόμαστε..."

I can make it all on my own. I can. can I?

I will try to... but will I?

"my head will collapse
if there's nothing in it
and I'll -finally- ask -again- myself
where is my mind ... where was it?"

Ας ξεφορτωθούμε λίγη βλακεία...

Το σημερινό μας θέμα θα είναι «άστρα και πως να χάσετε 20’ από τη ζωή σας». Οχι. «Αστρα και Επαγγελματικός Προσανατολισμός». Ναι, έτσι θα το πούμε. Και μη με αρχίσετε στις αηδίες του στυλ «ποιος ασχολείται με ζώδια», «ρίχνεις το επίπεδο» και τέτοια. Κατ’αρχήν ξέρω καλά ότι 50 από εσάς είστε συνδρομητές στο «Αστρα Και Οραμα» (έχω άκρες εκεί, μη με αναγκάσετε να βγάλω ονόματα στη φόρα) και ότι τουλάχιστον 82 από εσάς ξυπνάτε για να προλάβετε τη Βίκυ Παγιατάκη στο πρωινάδικο. Η Λίτσα Πατέρα είναι passé. Και κατά δευτέροις, έχετε μπει στο monitor να δείτε που ακριβώς έχει πέσει το επίπεδο; Αϊντε...

ΚΡΙΟΣ:
Γεννηθήκατε προβληματικοί. Πιθανότατα μεγαλώσατε σε δύσκολο οικογενειακό περιβάλλον. Η μητέρα σας ίσως σας χτυπούσε. Αυτό δεν είναι πρόβλημα. Είστε αρκετά μεγάλοι πια για να τη χτυπήσετε κι εσείς. Αρκεί να μην αφήσετε στοιχεία.
Ιδανικό επάγγελμα: Τρόφιμος ψυχιατρείου.

ΤΑΥΡΟΣ:
Είστε γενικά καλόκαρδοι άνθρωποι. Ελαφρώς κορόιδα δηλαδή μεταξύ μας. Αντιμετωπίζετε σοβαρά προβλήματα, τα οποία όλα πηγάζουν από κατάλοιπα ισπανικών εθίμων. Είναι βάρβαροι αυτοί, καλά θα κάνετε να περιοριστείτε σε υπερατλαντικά ταξίδια, δηλαδή στις ΗΠΑ. Εκεί δεν πειράζουν τα ζώα. Τα προσέχουν, τα ντύνουν και τα πάνε για ψηφοφορία.
Ιδανικό επάγγελμα: Υπάλληλος Goody’s (το τμήμα με μπιφτέκια αποκλείεται για συναισθηματικούς λόγους).

ΔΙΔΥΜΟΙ:Είστε από τα πιο απαίσια ζώδια. Δεν θα σας χαϊδέψουμε τα αυτιά, επειδή έτσι θέλετε. Στην ουσία κανείς δεν σας συμπαθεί. Η μητέρα σας πιθανότατα σας εγκατέλειψε, μη αντέχοντας να βλέπει το κακό που έκανε στον κόσμο. Είστε παντελώς ανισόρροποι. Υπάρχουν όμως και καλά νέα. Είστε δύο. Τα κακά είναι ότι είστε και ίδιοι.
Ιδανικό επάγγελμα: Πολιτικός, δημοσιογράφος, παίκτης τραμπάλας.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ:
Είστε εκνευριστικά ευαίσθητοι. Αλλά μόνο για την πάρτη σας. Συνήθως δεν παίρνετε μυρωδιά τι γίνεται δίπλα σας. Είστε πολύ απασχολημένοι με τον εαυτό σας. Συνήθως παραμιλάτε. Κλαίτε συχνά και έχετε λίγους φίλους. Είχατε κι άλλους, αλλά ξεχάσατε να τους πάρετε τηλέφωνο δυο χρόνια και σας εγκατέλειψαν. Βαριέστε γενικά πολύ. Αγαπημένη στάση καθιστή, με τα πόδια ανοιχτά (και στο σεξ).
Ιδανικό επάγγελμα: Ψαράς.

ΛΕΩΝ:
Γνωρίζετε καλά πως όλα αυτά περί βασιλιάς των ζώων είναι ένα μεγάλο ψέμα. Αν ήσασταν βασιλιάς των ζώων θα είχε αφανιστεί ολόκληρη η πανίδα, αφού η καλοσύνη σας αγγίζει τα όρια βλακείας και θα είχατε επιβάλει νόμο χορτοφαγίας μηδενός εξαιρουμένου. Γενικά είστε συμπαθής. Υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αλλά όλοι προσπαθούμε να τις ξεχάσουμε.
Ιδανικό επάγγελμα: Οικολόγος.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ:
Είστε βαρετοί. Ιδίως όταν το παίζετε έξυπνοι. Διαρκώς δηλαδή. Προσπαθείτε με διάφορες βλακείες να κάνετε τη διαφορά. Αποτυχημένες προσπάθειες. Αλλά έχετε αρκετά χρήματα για να πληρώνετε ανθρώπους να σας χειροκροτούν. Χρησιμοποιείτε και άλλα μέσα, αλλά κανείς δεν θέλει να ξέρει. Εχετε την τάση να τραβάτε άτομα με πολύ χαμηλότερο IQ, που σας θαυμάζουν απεριόριστα και επιζητούν τη συντροφιά σας. Προτείνεται να αναζητήσετε τον ωροσκόπο σας. Μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση (που δεν το νομίζουμε).
Ιδανικό επάγγελμα: Επιχειρηματίας σε γωνιακό στοκατζίδικο.

ΖΥΓΟΣ:
Είστε πανέμορφοι, πανέξυπνοι και όλοι θέλουν να βρίσκονται κοντά σας. Τώρα μπορείτε να πάτε σπίτι και να σταματήσετε να εξοργίζετε όλο τον πλανήτη με τις ανασφάλειές σας. Ιδανική περίπτωση να μείνετε για πάντα εκεί. Η αναποφασιστικότητα σας είναι ακόμη ένα βάρος στην κοινωνία. Το αίσθημα της δικαιοσύνης επίσης. Σε ειδικές περιπτώσεις παρατηρούνται κρούσματα ανεξέλεγκτης μανίας για Θεία Δίκη. Αν δεν το προσέξετε μπορεί να καταλήξετε σαν τον Ευλογητό. Δε θυμόμαστε το τέλος του, αλλά καλό δεν ήταν.
Ιδανικό επάγγελμα: Δικαστής στο Λας Βέγκας.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ:
Είστε σκοτεινό ζώδιο. Επειδή όλοι σας το λένε αυτό νομίζετε ότι εννοούν πως δε φαίνεστε και ουρλιάζετε ή λέτε βλακείες για να κάνετε αισθητή την παρουσία σας. Συνήθως χώνετε τη μούρη σας οπουδήποτε δεν σας σπέρνουν. Είστε κι εκδικητικοί (τρομάρα σας). Δεν έχετε ποτέ όμως εκδικηθεί κανένα και όλοι ξέρουν ότι πρόκειται για ένα τύπου urban legend, μήπως και βγάλετε τον σκασμό. Αν είστε γυναίκα και φίλη μου αγνοείστε τα παραπάνω...
Ιδανικό επάγγελμα: Ντουντούκα.

ΤΟΞΟΤΗΣ:
Ολα καλά, αν δεν παίρνατε τόσο σοβαρά αυτό το «ταξιδιάρης τύπος» και δεν είχατε γίνει «γεια σου». Είστε ρηχός άνθρωπος. Αν συνδυάζεστε με ζώδιο ζυγού δεν έχετε καμία τύχη. Γενικά όμως δεν ξέρουμε πολλούς τοξότες και θα σταματήσουμε κάπου εδώ.
Ιδανικό επάγγελμα: Party Animal

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ:
Ασχολείστε μόνο με δουλειά. Και, κατά τη γνώμη μας, καλά κάνετε. Είστε περισσότερο βαρετοί κι από τους παρθένους. Οταν σταματάτε να ασχολείστε με τη δουλειά είναι για να κατουρήσετε ή να κοιμηθείτε. Πολλοί ισχυρίζονται ότι ζευγαρώνετε κιόλας, αλλά αν κρίνουμε από τα συνήθη κριτήρια επιλογής σας, καλύτερα να κατουράτε.
Ιδανικό επάγγελμα: Ρολόι Τοίχου

ΥΔΡΟΧΟΟΣ:
Είστε χαζοχαρούμενοι. Και αγνώμονες. Ξέρω μόνο μία υδροχόο και θέλω να την πλακώσω. Αλλά γενικά θεωρήστε ωραίοι τύποι. Δεν ξέρω γιατί. Είστε βρωμιάρηδες, αμόρφωτοι και δίχως τρόπους. Η αμεροληψία δεν σας αξίζει.
Ιδανικό επάγγελμα: Γιδοβοσκός

ΙΧΘΕΙΣ:
Σταματήστε να το παίζετε καλοί με όλο τον κόσμο. Εχετε μαζέψει ένα κάρο τηλέφωνα στο κινητό σας. Στην πραγματικότητα δεν παίρνετε ποτέ κανέναν. Μόνο όσους έχετε ανάγκη. Εχετε και κανα-δυο φίλους. Αλλά δεν είναι εξακριβωμένο ότι δεν υπάρχει απώτερος σκοπός. Κι επιτέλους, σταματήστε να είστε μπερδεμένοι. Εχει καταντήσει αηδία.
Ιδανικό επάγγελμα: PR σε σκυλάδικο

Hey, You Know What?

Thanksgiving seems to be early this year...

Επειδή ουδέποτε υπήρξα αγνώμων, ορίστε για να έχουν ΟΛΟΙ μια ωραία Κυριακή (Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη...). Είναι για τον Tyler. Praise him. He's done a lot of work for all of you.

Εψαξα αρκετά, υπήρχαν άλλα κατά νου. Αλλά αυτό (νου)καρφώθηκε αμέσως.

Τι άλλο, τι άλλο...; X-box night. nice to be a kid again...

and you know what else?

i 'm gonna go home and rest now. and i might learn something. today or sometime.

revenge is a word doing circles in my mind, in random times.

i want it, i really do... sometimes...

burn this city... will u?


Από τα απομνημονεύματα ενός πυρομανή.

who can wait for the fucking Nemesis, when she seems more latish than me?

εο, κι όμως είμαι καλά... Νύχταα...

yay!

αυτό ήθελα να γράψω από χθες. όταν άνοιξα το mailbox μου δηλαδή. i know it was you who yousendit, so THANK YOU! ελπίζω να μην κατάντησε ψυχαναγκαστικό.

είναι τόσο πολύ το άγχος δυο μέρες τώρα και η κούραση έξι μήνες τώρα, δεν προλαβαίνω να φωνάξω ούτε help εγώ, αλλά anyone who feels like it καλά θα κάνει να αυτομαστιγωθεί οκτώ φορές και ύστερα να πάει έξω και να μετρήσει τα σύννεφα. εξαιρούνται οι έχουσες πάει στο κομμωτήριο, γιατί αλλού δεν ξέρω, αλλά εδώ βρέχει.

όλοι περνάμε ζόρια, το θέμα είναι να τα διασκεδάζεις λίγο, α, btw επειδή έχω κι εγώ κάτι τέτοια από χτες που μου φούλαρε η πιστωτική (@@#%^%^@$YW#G#$#) αν λείψω για λίγο καιρό να μπείτε στο Πτυελοδοχείο και το ΑντεΠάλι για λεπτομέρειες σε ό,τι αφορά τη διεύθυνση αποστολής τσιγάρων. Davidoff Gold. δεν θα ρίξουμε τις απαιτήσεις μας επειδή θα έχει κάγκελα τριγύρω...

χα-ζ-ομέρησα πάλι, έχουμε κι ένα ρόλο να διαβάσουμε (i ll make u proud dom), δύσκολη η ζωή της σύγχρονης γυναίκας. ευτυχώς που δεν είμαι τέτοια...

Το Λονδίνο λένε είναι ωραίο τα Χριστούγεννα... Οχι, δε λένε ωραίο. Μαγικό το περιγράφουν. Λέω τόσα χρόνια ότι θα πάω -περίπου όσα διατείνομαι ότι αυτό τον Σεπτέμβριο θα βγάλω το δίπλωμα- που έχει καταντήσει η δική μου προσωπική wonderland.

Με φαντάζομαι κάπου στα 50 μου να καταλήγει το όλο θέμα περίπου όπως το ανέκδοτο με τον γρύλλο. τουλάχιστον θα το έχω χορτάσει, one way or another...

Εδώ με βρίζει ο μισός πλανήτης (τον υπόλοιπο δεν τον έχω γνωρίσει, αν και μου έχουν πει ότι με ζητάει ανελλιπώς) κάθε φορά που ανοίγω το ρημάδι να πω καλή κουβέντα για τους "αλήτες" - "μπυρομανείς" - "τσογλάνια" - "γύφτους" - "βρωμιάρηδες" - "τελειωμένους"... οι Αγγλοι είναι όλα αυτά... καλά... καθένας με τα γούστα του, δεν θα τσακωθώ τώρα με κανένα...

ακουσα κάπου σήμερα στα fm ότι οι franz ferdinand είναι λέει οι νέοι oasis. ελπίζω να έχουν καλύτερους τρόπους από αυτούς τουλάχιστον, γιατί για τη μουσική τους δεν βρίσκω ακριβώς πως υπάρχει διάδοχη κατάσταση. οι μουσικές των πρώτων με αυτές των δεύτερων μου μοιάζουν τόσο όσο ένα αυγό με την κότα, φυσιογνωμικά. anyway, εγώ άσχετη είμαι, αλλά τους oasis τους είχα θεούς, ή ημίθεους και βάλε, μέχρι που σκάσανε στο rockwave τότε και ξενερώσανε τον μισό πλανήτη (αυτόν που τώρα με βρίζει).

ούτε θυμάμαι τι έγινε, κάτι δεν πήγε καλά πάντως γιατί βρίζανε, φτύνανε και μετά φύγανε... θα μπορούσαν να φταίνε οι Ελληνες οι παλιοχαρακτήρες, αλλά ο Moby αποθεώθηκε κι εδώ έρχεται η ένστασίς μου όταν λένε ότι οι oasis είναι βρετανικό συγκρότημα. κανείς βρετανός που σέβεται τον εαυτό του δεν επιτρέπει σε ένα κατά κοινή παραδοχή αντι-αμερικανικό κοινό να αποθεώνει ένα "βλάκα" Νεοϋορκέζο και να κράζει το αγγλικό part. (ο moby δεν είναι βλάκας, ξηγημένοι να 'μαστε... αμερικανός είναι. βλάκας όχι).

αμα το ρίξαμε στη μουσική, κάναμε κέφι πάλι σήμερα, αυτό το bitter, sweet melody το ακούω ξανά και ξανά και πάντα με το ίδιο κέφι...

well... η μισή blog-o-σφαιρα για sex μιλάει, ο bruce ή γκαβός ( -ή, -ό επίθ. αλλήθωρος | τυφλός) είναι ή αμερικανός ή πάει να κάνει πάλι τζέρτζελο από το πουθενά. εγώ τον bruce δεν τον πολυχωνεύω μεταξύ μας, αλλά ο tyler είναι καλό παιδί. βέβαια ο tony almeida (όχι το φορ της Πόρτο, αυτός είναι Hugo, ορίστε μάθανε και οι γκόμενες τώρα για μπάλα) λέει ότι μπορεί να είναι οι ίδιοι. εγώ ξεκάθαρα δεν το πιστεύω. γυναικεία διαίσθηση. 1/4 πέφτει έξω. εγώ ξέρω. από τους 4 στον 1 έπεσα έξω. πολύ έξω... αλλά πλάκα είχε. άμα σε μερικά χρόνια μου περάσουνε τα απωθημένα, μπορεί και να σας πω την ιστορία...

all that matters is the thing u do and never been so perfect before, with so many un-obvious reasons...

κάπου, κάποιος, κάτι έλεγε για κλαψοτράγουδα και τέτοια... ο james blunt ναι είναι όντως ιδανικός για να κάνεις κατάσταση από ό,τι θυμάμαι. μπορεί και να μη θυμάμαι καλά βέβαια, γιατί είναι ακόμη στον σκληρό και την τελευταία φορά που τον άκουσα στη δουλειά η διπλανή μου μου είπε ότι θα με κλωτσήσει τόσο δυνατά, που θα κόψω τον χορό για το επόμενο εξάμηνο. και έτσι πέρασαν 2 μήνες από τότε που τον άκουσα τελευταία φορά. χορό όμως πάω. να, πάρτε ένα κλαψιάρικο όσοι θέλετε, προτείνεται με βροχή, που το λέει κιόλας, αλλά όσοι τυχόν είστε happy κι έτυχε προσφάτως να τραγουδάτε στη βροχή (ας πούμε) do not click. εκτός κι αν είστε πολύ happy, like me, οπότε δεν σας κόφτει... anyway, αν νομίζατε ότι το παίζω καλή δεν έχει να κάνει. είναι που ακόμη ψάχνω το I want u του Elvis Costello... το πιασες το υποννοούμενο εε?


tears and rain, a harmony thing

άντε καληνύχταα...

but it is u who give my (real)life meaning, joy and so many other and simple words sometimes are not enough to explain this thing inside... I 'll try to explain... sooner or later... and there, where it counts most... for now just "thanks"... deeply.

Oh, you give my (blogg)life a meaning, I swear (twice today...)...


To Be Continued...

it would have been ωραία
να κάναμε παρέα...

but since you are τσογλάνι
το να σε φτύνω φτάνει...


to u εσπέσιαλ αφιερωμένο!


αααα.... όλα κι όλα.... στην έμπνευση του καθενός δεν χωράνε περιορισμοί...

αν θες πες κι εσύ τη μαλακία σου, μπορείς...

εδώ άλλοι τις λένε χρόνια και δεν παίρνει και κανείς πρέφα. μετά τις πρώτες 50 αρχίζει να βρωμάει... οι έχοντες καλό αποσμητικό εξαιρούνται. είναι που είναι κορόιδα, δεν θα τους πιάσουμε εμείς στο στόμα μας...

p.s. δεν ξέρω αν σας το είπα δηλαδή, αλλά πήξαμε στους μαλάκες. καιρό τώρα θα μου πεις...

Ενοχικός τύπος γαρ, το monitor μου ασκεί άθελά του μια κάποιου είδους καταπίεση, που εντείνεται κάθε φορά που το επισκέπτομαι...

κατεβαίνω τα updated links του ένα-ένα, διαβάζω, διαβάζω.... βαριέμαι, βαριέμαι... σπανίως βρίσκω κάτι ενδιαφέρον, για μένα προσωπικά δηλαδή, που το έχω παραδεχθεί δεν λιώνω ακριβώς για τα παγκόσμια προβλήματα, είμαι μία από αυτούς, τους πολλούς ή κρυφούς ή φανερούς, που έχουν κλείσει την πόρτα και μένουν στην (αν)ασφάλεια του μικρόκοσμου τους. Αν καίγεται ο πλανήτης, η δική μας κατηγορία το παίρνει μυρωδιά μόνο με τους πρώτους καπνούς κάτω από την πόρτα...

θα ήθελα και θα μπορούσα να γράψω κάπου εδώ ότι επιθυμώ διακαώς να ασχοληθώ με τον κόσμο, αλλά η άτιμη δουλειά, το γαμημένο ωράριο, η σκατοκοινωνία θες δεν με αφήνουν την δύστυχη να γραφτώ στη UNICEF ή να κάνω συνδρομή στον ΟΗΕ, να πάω να φυτέψω δενδράκια στο Αλσος Βεΐκου ή στον περιβάλλοντα χώρο του κλειστού στο Γαλάτσι λόγου χάρη, και ειλικρινά μπορώ να αραδιάσω ένα κάρο ψευτιές με μεγάλη ευκολία...

Μπορώ επίσης να διαβάσω 2-3 μέρες εφημερίδες (πλέον και bloggs) και να αποκτήσω άποψη, ή έστω να ισχυροποιήσω άποψη, αφού η εν λόγω είναι γνωστό με το τι μοιάζει και συνεπώς όλοι έχουμε από μία. Κάποιοι και 2-3 διαφορετικές, αλλά σε διαφορετική περίπτωση από αυτή με το τι μοιάζει, αυτό δεν τους καθιστά παραμορφωμένους, αλλά παρα-μορφωμένους. Να, γαμώ τα ελληνικά μου, δεν βγάζει νόημα αυτό, εδώ εννοούμε όχι disfigured, αλλά over-educated, u get me now?

Δεν ξέρω, η άγνοια είναι η απαρχή του κακού ή η ψευδαίσθηση του ότι u make an impact with your keyboard; Αλλά όλα αυτά είναι μια άλλη ιστορία...

Το monitor... Κάποιος είπε ότι είναι ίσως η εξυπνότερη ιστοσελίδα των τελευταίων ετών ή κάτι τέτοιο, u know better, correct me, αλλά μου δημιουργεί άγχος... Αν όλοι όπως εγώ, τότε αδειάζουμε εδώ τον μικρόκοσμό μας, αλλά ταυτόχρονα φορτώνουμε τους υπόλοιπους με ένα κάρο μπαρμπούτσαλα (ναι καλά, ξέρω τις συνέπειες τώρα της χρήσης... μια χαρά) μπορώ να φανταστώ μερικές χιλιάδες ξινισμένες φάτσες και περίπου ανάλογα ζευγάρια φρυδιών που σχηματίζουν ανηφόρα μπαίνοντας στο Monitor.

That's (blogg)life, ε?

p.s. όταν οι arctic monkeys "βάραγαν" στο sheffield leadmill το μέρος πρέπει να είχε μόνο καμιά 50αριά ψιλοτρελαμένους, από τις μπύρες του 8ώρου, after work, "βαριά". μετά βρήκαν την πόρτα του "super hit", η τύπισσα πρέπει να χορεύει καλά στην πίστα και δεν ξέρει και τι ψάχνει, ή κάπως έτσι, οι arctic χτύπησαν κορυφή στα charts και everybody loves em now! εμένα εξακολουθεί να μου θυμίζει μια μπάντα με ελατήριο, που οι έτσι κουνάνε ψυχεδελικά τα κεφάλια τους, μέχρι το μαλλί να θυμίζει Bob Marley στα ντουζένια του (και στο ξεβαμμένο καστανοΝησιώτικό του). but then again όλα αυτά είναι στη φαντασία μου, διότι δεν τους έχω δει ποτέ live... but... u see what I mean?

I had a dream last night...

this is a one way story and it goes like this...

and she fell apart...
and she woke up in pain...
and then she smiled again...
and tried to live the days...
and tried to choke the nights...
and tried to be one of all...
but that's not true...
now it is through...
it is worse than before...
can u see the love burning away...
it is you burning along...
can u see hope dying in vain...
it is you dying alone...

Πως το λέει ο φίλος μου ο Ηλίας, που τελικά δεν είναι φίλος μου, παρότι εγώ προσπάθησα, αλλά μάταια -είναι αν μη σου "κάτσει" κάτι βρε άνθρωπε...- τέλοσπαντων, πως το λέει; Αίμα, Σκατά και Λαμία. Οχι, εδώ έχουμε: Πατατάκια, Μπύρα και Σοκολάτα. Οχι, πείτε μου τι είναι χειρότερο...

Να βοηθήσω, τι είναι χειρότερο... Πατατάκια, Μπύρα, Σοκολάτα, Νικοτίνη και Τριδέντ Dyosmos, μετά τις 03:00.... Τώρα, πιο εύκολο;

Ε-ΛΕ-ΟΣ! Κάποιος να με γλιτώσει από το ηλίθιο κομμάτι του εαυτού μου (όχι, δεν είναι τα 5/6 μου αυτό...)

Δεν ξέρω αν η αγάπη που άργησε μια μέρα έφτασε εγκαίρως. Εγώ όμως πάλι δεν πρόλαβα...

Ξεκίνησα να τις μετρήσω... Δε φτάνουν τα δάχτυλα των υφισταμένων όλου του κτιρίου και είναι μεγάλο κτίριο για να ξέρετε...
Ολες τις φορές που είπα δεν θ' αργήσω και άργησα, που είπα θα ξυπνήσω και δεν ξύπνησα, που είπα θα προλάβω... Και; Δεν πρόλαβα.

Δεν μου φτάνει ο χρόνος. Κι αν το ξαναείπα, θα το ξαναπώ, πολλές φορές, κι ας μην ακούει κανείς... Μπορώ; Μπορώ να έχω 18 ώρες για ύπνο; Δεν θα τι κοιμηθώ όλες... Μια άπλα να έχω... Να μπορώ να δω 3 ταινίες, να διαβάσω επιτέλους εκείνο-α το-α βιβλίο-α, να ξεκουραστώ και το πρωί να κάνω δέκα στριφογυρίσματα πριν σηκωθώ...

Να έχω 7 ώρες ήλιου το πρωί για να προλαβαίνω να τον βλέπω καμιά φορά...

Και αν, ας μην είμαι απαιτητική, ΑΝ είναι εφικτό, ένα έξτρα 20ώρο για να κάνω όλα εκείνα που δεν χωράνε στις απελπιστικά λίγες ώρες ελεύθερου χρόνου;

Δεν είμαι απαιτητική. Για διευκόλυνση και εξοικονόμηση χρόνου, να, κόψτε τα από τον χρόνο εργασίας μου... Δεν με πειράζει. Χρειάζονται και μερικές υποχωρήσεις...

Ι just don't know what to do with myself... really.

The thing is...

...i am so fucking bored to work (again) today, that I would rather kill myself. ofcourse this is just a manner of speak...

Στη φανταστική boringland οι άνθρωποι θα έμοιαζαν πολύ σε κάποια που ξέρω... Θα διαφωνούσαν μαζί σου για τη χάρη της διαφωνίας, η οποία -εγώ θα συμφωνήσω- καμία χάρη στ' αλήθεια δεν έχει... θα ξυπνούσαν χωρίς καμία σοβαρή σκοτούρα, αλλά θα έβρισκαν εξαίσιο λόγο μιζέριας το γεγονός πως το σεντόνι διπλώθηκε τρεις φορές κάτω από το πάπλωμα και πως ο γαλλικός φτάνει μονάχα για δέκα κούπες ακόμη, ενώ στ' αλήθεια το σιχάθηκες πια αυτό το φιλτραρισμένο βρωμόπραγμα...

Η μέρα θα ήταν μια όμορφη χειμωνοφθινοπωριάτικη Τρίτη (λόγου χάρη) και I m sorry to inform u ότι πουλάκια δεν τιτιβίζουν στα μισά Νοέμβρη, buuut, trully - madly - deeply - what's the problem ρε φιλαράκο;

υποθέτω πως θα ήθελα κάπου να καταλήξω, αλλά βαριέμαι τόσο και η έμπνευσή μου κάπου μου ζήτησε την άδεια να πάει, οπότε θα την περιμένω λίγο ακόμη να επιστρέψει, όσο θα υποκρίνομαι πως πεθαίνω από αφόρητο φόρτο εργασίας, χτυπώντας καταιγιστικά τα πλήκτρα και ταυτόχρονα τα πόδια στον νέο ρυθμό... it was a good lesson the last one...

α.γ. ας ξυπνήσει κάποιος επιτέλους τους Green Day. O ρημαδοσεπτέμβρης τελείωσε κι ακόμη με αυτό μας βομβαρδίζουν τα ραδιόφωνα... it was good mates, but while it lasted...
α.γ.1 εδώ ο κόσμος καίγεται (κυριολεκτικά και μη) κι εσύ την παλαβή... jusque ici rien va bien, n'est pas?


WARNING: Hey, kirios!

τα hobs δεν κάνουν τέτοια πράγματα! ακούς εκεί... νίπτω τας χείρας μου, να ξεκαθαριζόμεθα!

αντε τώρα, νυχτιάτικα να πειράζουμε ξένους κώλους (εξκιούζ μι δηλαδή)... τσκ!

and finally this... (to u)

First time I saw you, u looked so fine... αλλά I swear... I didn't think to make you mine.

Now I have, why am I so fucking scared to be happy?

χάσε (κι εσύ) την μπάλα

Να, βλέπεις...; Κάπως έτσι...

http://www.patmedia.net/marklevinson/cool/cool_illusion.html

Χρυσή μετριότης...

...είναι χρυσή. Αλλά θα πληρώνατε γι' αυτήν...;

(αχουυυ, άρχισα κι εγώ τα ρητορικά, δεν είμαι καλά, άιντε, βαράτε... αλλά απαντάτε;)

It seems that the problem is very deep
'cause everytime i try to sleep
I have nightmares
Thinking about
Getting together with you
No no i wouldn't say so
I would not call it a curse
But what worries me then
Is when i wake up if it might be worse...

Να κοιμάσαι καλά, να ξυπνάς κακά, κι όλα αυτά γιατί είχε κέφια το υποσυνείδητο... Ουστ ρε!

write for absolution... (personal as funny)

Δεν θυμάμαι καθόλου αν ήταν παγωμένος εκείνος ο Οκτώβρης. Πρέπει να ήταν, δεν εξηγείται που τα χέρια μου είναι πάντα κρύα. Εγγυημένα πράγματα, για να σας προλάβω, δεν έχω καθόλου πάντα ζεστή καρδιά. Καμιά φορά είναι και πιο παγωμένη από ό,τι τα χέρια μου... Νομίζω μπορώ να θυμηθώ ακριβώς αυτή την ώρα τι εννοώ.

Δεν θυμάμαι καθόλου τον τρόπο που όλα πάντα περιπλέκονται. Καμιά φορά αρκεί μια λάθος στιγμή ή και τίποτα. Τα πιο μεγάλα λάθη νομίζω γίνονται τυχαία. Νομίζω πάντως πως δεν ήθελα να γράψω γνωμικά αυτή την ώρα...

Μπορεί να ήθελα να γράψω κάποιου τύπου ευφάνταστης ιστορίας, αλλά στ' αλήθεια αν με ρωτήσεις θα είμαι ειλικρινής: και να με γυρίσεις ανάποδα δε νομίζω πως θα βρεις φαντασία σε αυτό το κεφάλι. Κάπου έχω ένα ακόμη, μόνο που δε θυμάμαι που το 'χω βάλει.

Ο,τι πιο δημιουργικό μπορώ να σκαρφιστώ αυτή την ώρα είναι ένα ταξίδι στο έξω από 'δω, αλλά αυτό θα μείνει χωμένο στη σφαίρα της -απούσας- φαντασίας μου. Οχι ότι δεν μπορώ, αλλά υποθέτω κάποια στιγμή στη ζωή πρέπει να σταματάς το κρυφτούλι. Μαζί και τις μετακομίσεις. Shit happens, σωστά;

Σε μια άλλη ζωή που λέγαμε... Θα ήθελα εκείνον τον αέρα... Λίγο πιο σταθερό βάδισμα, ή κάπως έτσι. Λιγότερα μπρος-πίσω. Τα ίδια λάθη, δε με νοιάζει. Δικά μου είναι. Λιγότερα παραπατήματα, να αυτό. Τίποτε άλλο.

Δεν θυμάμαι καλά, πρέπει να ήταν φθινόπωρο η υπόσχεση. Περίπου την κράτησα. Μόνο που δεν θυμάμαι πάλι αν είχα καταλήξει στο ποιο τελικά το κέρδος...

Στο τέλος μου φαίνεται παίρνεις τον ίδιο δρόμο για το σπίτι πάντα. Σκέφτεσαι ίσως άλλα πράγματα. Η φιλοσοφία -ίσως- αλλάζει. Οχι και πολύ δηλαδή... Στο τέλος πάλι δεν ξέρεις τι θες, τι έχεις, τι έχασες, τι ψάχνεις...
Στο τέλος πάλι γελάς -εύκολα- με τα ίδια ανόητα και κλαις -περίπου το ίδιο εύκολα- με πιο ανόητα και λίγα σημαντικά.

Αν είχα επιλογή... Μπορεί να έβγαζα νόημα. Αλλά μπορεί να μην ήταν έτσι ακριβώς ετούτη η ιστορία. Καλή, κακή, εντάξει δεν είναι όλες οι ιστορίες συναρπαστικές, αλλά κάποιοι τις διηγούνται. Ετσι για το πείραμα.

Στο τέλος πάλι κοιμάσαι με τους ίδιους εφιάλτες και ξυπνάς με τα ίδια απωθημένα. Πέφτεις και κοιτάς δίπλα, αν είσαι τυχερός χαμογελάς μέσα σου. Αν είσαι δυστυχής από τη φύση σου, λίγο πιο πίσω, σιγοκλαίς. Γι' αυτά ακριβώς που υπέδειξες στον εαυτό σου πως αχρηστεύουν λίγο ακόμη την καθημερινότητά σου.

Αν κάτι άλλαζα... Μόνο αυτά που παλεύω ακόμη στα χρόνια μου να αλλάξω... Τίποτε άλλο. Οχι ό,τι έγινε. Θα 'ταν όλα αλλιώς και οι αλλαγές με φοβίζουν πάντα. Παφ... Ολες οι θέσεις άδειες.

Να, κάνε δυνατό φινάλε, δυνατό φινάλε... Αχα... Καληνύχτα...;

Σε μια άλλη ζωή μπορεί να ήταν όλα διαφορετικά... Πιο ξεκάθαρα, πιο απλά ίσως, πιο όμορφα μπορεί, πιο σίγουρα, πιο..., πιο.... Σε μια άλλη ζωή.
Guess what... Πρέπει να τη βολέψεις με τούτη εδώ.