(diffused) lucidity

30 ε; Να κάνουμε ένα ποστ για τη χρονιά που φεύγει, για το καλό... Ναι. Ασφαλώς. Να σιχτιρίσουμε τα κακά της, να αφορίσουμε τα ανάποδα και να κοροϊδευτούμε λίγο που έρχεται μία σαφώς καλύτερη, μια υπέροχη χρονιά... Μαλακίες. Θα βάλω τα κλάμματα το βράδυ της Δευτέρας, λίγο πριν από το 00.01. Θα πέσω κάτω και θα σέρνομαι στα πατώματα από θλίψη και οργή, θυμό και αγανάκτηση που χάνουμε τον παλιό τον χρόνο, τη χρονιά του φιάσκου, ήταν η καλύτερη της ζωής μου και πάλι τώρα που τελείωσε θα το καταλάβω. Δεν βρήκα άλλη πιο σοφή χρονιά στα τόσα χρόνια αναπνοών μου, άλλη να μετράω απώλειες με τόση λυτρωτική ευτυχία... Οι καλοί παίχτες τη σώζουν τη παρτίδα στο φινάλε και εμένα έκατσε δίπλα μου η τύχη προχτές και τα είπαμε, τα είπαμε καλά... Για 16 όμορφες καλημέρες και μια μικρή εξερεύνηση, ένα απωθημένο που κρατώ στα χέρια μου κάθε μέρα και απολαμβάνω έτσι ανεύθυνα και ανούσια, για 30 και κάτι διανυκτερεύσεις και δυο βαλίτσες παραπάνω στο μέσα δωμάτιο, ενάμισι μπουκάλι άδειο και δυο κουβέντες που ξεχρέωσαν κάτι από παλιά χρωστούμενα και για ένα απόγευμα που μας νύχτωσε, τέσσερις γυναίκες που κοίταξες δυο λεπτά και κατάλαβες ότι δεν κατάλαβαν 14 άντρες όλοι μαζί σε πολύ περισσότερο από έναν χρόνο, που έγινε αιώνας, για 1000+1 απογοητεύσεις που συναθροίστηκαν ένα βράδυ σε μια γωνιά στο Παγκράτι και ξορκίστηκαν μονομιάς, λίγο αφού έκλεισες τα μάτια και ανάλαφρα, πιο ανάλαφρα πια, για όλα τα πρωινά του κόσμου δεν θα το ξεχάσω ποτέ το 2007, εκεί που στο τέλος με συνάντησα...
hush.