Το Λονδίνο λένε είναι ωραίο τα Χριστούγεννα... Οχι, δε λένε ωραίο. Μαγικό το περιγράφουν. Λέω τόσα χρόνια ότι θα πάω -περίπου όσα διατείνομαι ότι αυτό τον Σεπτέμβριο θα βγάλω το δίπλωμα- που έχει καταντήσει η δική μου προσωπική wonderland.

Με φαντάζομαι κάπου στα 50 μου να καταλήγει το όλο θέμα περίπου όπως το ανέκδοτο με τον γρύλλο. τουλάχιστον θα το έχω χορτάσει, one way or another...

Εδώ με βρίζει ο μισός πλανήτης (τον υπόλοιπο δεν τον έχω γνωρίσει, αν και μου έχουν πει ότι με ζητάει ανελλιπώς) κάθε φορά που ανοίγω το ρημάδι να πω καλή κουβέντα για τους "αλήτες" - "μπυρομανείς" - "τσογλάνια" - "γύφτους" - "βρωμιάρηδες" - "τελειωμένους"... οι Αγγλοι είναι όλα αυτά... καλά... καθένας με τα γούστα του, δεν θα τσακωθώ τώρα με κανένα...

ακουσα κάπου σήμερα στα fm ότι οι franz ferdinand είναι λέει οι νέοι oasis. ελπίζω να έχουν καλύτερους τρόπους από αυτούς τουλάχιστον, γιατί για τη μουσική τους δεν βρίσκω ακριβώς πως υπάρχει διάδοχη κατάσταση. οι μουσικές των πρώτων με αυτές των δεύτερων μου μοιάζουν τόσο όσο ένα αυγό με την κότα, φυσιογνωμικά. anyway, εγώ άσχετη είμαι, αλλά τους oasis τους είχα θεούς, ή ημίθεους και βάλε, μέχρι που σκάσανε στο rockwave τότε και ξενερώσανε τον μισό πλανήτη (αυτόν που τώρα με βρίζει).

ούτε θυμάμαι τι έγινε, κάτι δεν πήγε καλά πάντως γιατί βρίζανε, φτύνανε και μετά φύγανε... θα μπορούσαν να φταίνε οι Ελληνες οι παλιοχαρακτήρες, αλλά ο Moby αποθεώθηκε κι εδώ έρχεται η ένστασίς μου όταν λένε ότι οι oasis είναι βρετανικό συγκρότημα. κανείς βρετανός που σέβεται τον εαυτό του δεν επιτρέπει σε ένα κατά κοινή παραδοχή αντι-αμερικανικό κοινό να αποθεώνει ένα "βλάκα" Νεοϋορκέζο και να κράζει το αγγλικό part. (ο moby δεν είναι βλάκας, ξηγημένοι να 'μαστε... αμερικανός είναι. βλάκας όχι).

αμα το ρίξαμε στη μουσική, κάναμε κέφι πάλι σήμερα, αυτό το bitter, sweet melody το ακούω ξανά και ξανά και πάντα με το ίδιο κέφι...

well... η μισή blog-o-σφαιρα για sex μιλάει, ο bruce ή γκαβός ( -ή, -ό επίθ. αλλήθωρος | τυφλός) είναι ή αμερικανός ή πάει να κάνει πάλι τζέρτζελο από το πουθενά. εγώ τον bruce δεν τον πολυχωνεύω μεταξύ μας, αλλά ο tyler είναι καλό παιδί. βέβαια ο tony almeida (όχι το φορ της Πόρτο, αυτός είναι Hugo, ορίστε μάθανε και οι γκόμενες τώρα για μπάλα) λέει ότι μπορεί να είναι οι ίδιοι. εγώ ξεκάθαρα δεν το πιστεύω. γυναικεία διαίσθηση. 1/4 πέφτει έξω. εγώ ξέρω. από τους 4 στον 1 έπεσα έξω. πολύ έξω... αλλά πλάκα είχε. άμα σε μερικά χρόνια μου περάσουνε τα απωθημένα, μπορεί και να σας πω την ιστορία...

all that matters is the thing u do and never been so perfect before, with so many un-obvious reasons...

κάπου, κάποιος, κάτι έλεγε για κλαψοτράγουδα και τέτοια... ο james blunt ναι είναι όντως ιδανικός για να κάνεις κατάσταση από ό,τι θυμάμαι. μπορεί και να μη θυμάμαι καλά βέβαια, γιατί είναι ακόμη στον σκληρό και την τελευταία φορά που τον άκουσα στη δουλειά η διπλανή μου μου είπε ότι θα με κλωτσήσει τόσο δυνατά, που θα κόψω τον χορό για το επόμενο εξάμηνο. και έτσι πέρασαν 2 μήνες από τότε που τον άκουσα τελευταία φορά. χορό όμως πάω. να, πάρτε ένα κλαψιάρικο όσοι θέλετε, προτείνεται με βροχή, που το λέει κιόλας, αλλά όσοι τυχόν είστε happy κι έτυχε προσφάτως να τραγουδάτε στη βροχή (ας πούμε) do not click. εκτός κι αν είστε πολύ happy, like me, οπότε δεν σας κόφτει... anyway, αν νομίζατε ότι το παίζω καλή δεν έχει να κάνει. είναι που ακόμη ψάχνω το I want u του Elvis Costello... το πιασες το υποννοούμενο εε?


tears and rain, a harmony thing

άντε καληνύχταα...