christmas lightenin

βαρετά. κι αδιάφορα. απογοητευτικά. περισσότερο από όλα αυτό.
οι άνθρωποι και όσα μένουν πίσω στο παρελθόν σου και μόνο σ' αυτό, γιατί έπρεπε ή έτυχε να πάψουν να μοιράζονται το παρόν σου, είναι σαν τα (άχρηστα) ρούχα που πέταξες μες τις βαλίτσες της ζωής σου και όλο ξεχνάς να τα ξεσκαρτάρεις. δε βαριέσαι...

κάποια παραχώθηκαν γιατί δεν φαίνονταν πως θα έπιαναν τόσο χώρο τελικά, κάποια τα πήρες γιατί πίστευες ότι κάπου θα σου χρειαστούν, κάποια άλλα γιατί ήταν πολύ όμορφα για να μείνουν απλά πίσω, σε σκόνη και εξαϋλωση.
και τελικά, όταν τα περιφέρεις τόσον πολύ καιρό καταλαβαίνεις - όχι και πάντα δηλαδή - πως έκανες μεγάλη μαλακία. γιατί τελικά σε βαραίνουν πολύ, δεν μπορείς να προχωρήσεις καν και μερικές φορές σκέφτεσαι και να γυρίσεις πίσω.
και γιατί δεν τα πετάς, γιατί είναι χωμένα, μαζί με τα χρήσιμα, έχουνε γίνει κουβάρι και ύστερα, επιμένεις, πως κάποια είναι πράγματι πολύ ωραία για να τα αφήσεις πίσω. αν και δεν θα τα βάλεις ποτέ ξανά. δεν ταιριάζουν πια.
ο πιο συνηθισμένος μαζοχισμός από καταβολής χόμο σάπιενς.

δεν προλαβαίνω καθόλου να ανοιγοκλείνω βαλίτσες. μια από αυτές τις μέρες θα τις πετάξω όπως είναι και θα σταματήσω να μισώ εκείνους που έλειπαν, όταν, από όλες τις στιγμές, εκείνη δεν έπρεπε. και μερικούς ακόμη.

λένε πως οι άνθρωποι μαθαίνουν από τα λάθη τους. έτσι πρέπει τουλάχιστον. εγώ κάνω τα ίδια μια ζωή και, ας είμαι ειλικρινής, δεν έχω μάθει απολύτως τίποτα ως τώρα. νομίζω έτσι θα συνεχιστεί και είναι μάταιο να υποκρίνομαι ότι θα αλλάξω. βαριέμαι κιόλας.