Κυριακή, Οκτωβρίου 21, 2007

Δευτέρα, Οκτωβρίου 15, 2007

jeux d'enfants

δέκα μέρες τώρα την ακούω να μου επαναλαμβάνει πως "όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο". όπως επίσης και ότι "πρώτη το είπα εγώ και όχι η καρβέλα" (...). και τείνω να την πιστέψω. αυτό που διαρκώς ξεχνάω να σε ρωτήσω είναι τι γίνεται με αυτά που δεν συμβαίνουν. έχουν κι αυτά κάποιο λόγο; να το σημειώσω, να μην ξεχάσω να σε ρωτήσω. να μην ξεχάσω και τι παρακάλεσα τελευταία φορά τόσο πολύ, που αποκοιμήθηκα επαναλαμβάνοντάς το. αν δεν το ξεχάσω μπορεί να συμβεί. για κάποιο λόγο.

προθεσμίες και ιδιαίτερες μέρες, γενέθλια και επετείους, τα 'χω σημειωμένα όλα, ξέχασα να γράψω τι έπρεπε να συμβεί εκείνες τις μέρες, ξεχάσαμε τι έπρεπε να συμβαίνει κάθε μέρα, πολύ φοβάμαι πως σε λίγο καιρό θα ξεχαστούμε κι εμείς. μένει να ξεκολλήσει μόνο εκείνο το μικρό, το τόσο δα λεπτό κομμάτι, που με τινάζει σαν ελατήριο και με πετάει πίσω στην ίδια θλίψη.