the things about me

Υπάρχουν πολύ περισσότερα από πέντε πράγματα που το κοινό διψά να μάθει για μένα, όμως θυμάμαι πάντα τότε που ορκίστηκα στην κυρά της λίμνης πως αυτά θα ήταν τα 182.438 μικρά μυστικά μας, καθώς έφευγα από το φιστικοβουτυρένιο δάσος, καβάλα στο ζαχαροκάλαμό μου.

Ως δείγμα ευγένειας και μόνο για την πρόσκληση που εξέλαβα από μια μπλόγκερ που εκτιμώ (είναι μία από τους 10 που με έχει ξεχάσει στα link της) απλά θα θελα να αναφέρω τα δικά μου πέντε μυστικά, που άλλαξαν μια για πάντα την αφελή κι αθώα φύση μου.

Την ημέρα που γεννήθηκα η μουσική βιομηχανία ξεσάλωσε, βγάζοντας στον αέρα το «Frank Sinatra Show». Ο Φρανκ καλωσόρισε τον ερχομό μου στον πλανήτη τραγουδώντας το «singing in the rain», καθώς εκατοντάδες ώριμες νοικοκυρές ξεχύθηκαν στους δρόμους κραδαίνοντας γιγάντιες ομπρέλες. Ηταν τότε που όλοι κατάλαβαν πως δεν επρόκειτο καθόλου για μια τυχαία γέννηση. Με τα δυο μου μάτια ακέραια και μπιρμπιλωτά ακόμη, ήταν ολοφάνερο πως ήμουν μια χαρισματική ύπαρξη από τότε και για πάντα. Εγώ έβριζα (1).

Εχω υψοφοβία (2).

Χρόνια αργότερα, η ίδια μέρα σημαδεύει ιστορικά την 7η τέχνη καθώς η, Νο1 στη λίστα αγαπημένων πλειάδας καλλιτεχνών και κριτικών θέατρου, κωμωδία «Andrea Roufa to Avgo Sou» κυκλοφορεί ελεύθερη - και παραμένει ως σήμερα ασύλληπτη. Η αγνώστων γενικώς στοιχείων αριστουργηματική παράσταση εικάζεται ότι εξυμνούσε την αέναη διαμάχη των «πράσινων» σοσιαλιστών και ψιλικατζίδων, σε μία από τις πλέον μνημειώδεις εμφανίσεις ενός πολυτάλαντου καστ (ενδεικτικά: Βασίλης Τσιβιλίκας, , Τέτα Ντούζου και στα πρώτα του, δειλά, μα τόσο μεστά, βήματα ο Μάρκος Σεφερλής). Εγώ κοιμόμουν (3).

Δυσκολεύομαι πολύ να προφέρω τη λέξη world, αλλά μια μέρα θα 'ναι δικός μου ο καριόλης. (4).

Την ώρα που η έμπνευσή μου χόρευε αχόρταγα πάνω στο ηλεκτρονικό χαρτί, ήρθε η μερίδα με το μπιφτέκι να κόψει άδοξα τη φαντασίωση και να δείξει τον δρόμο προς την ολοκλήρωση της απόλυτης ηδονής. Εγώ το έφαγα (5).