γενναιότης, η κόκκινη

τρεις λέξεις. μία ερώτηση... νιώθω να έχω ανεβάσει πυρετό. η πίεση χτυπάει κόκκινο. ιδρώνω και οι στομαχικές λειτουργίες κάνουν πάρτι με ursus.

μέχρι τώρα, επιστημονικά αποδεδειγμένο, είχα αντοχές να αντιμετωπίσω πολλά... τα ανθρώπινα συναισθήματα ή τα παραλίγο τροχαία δυστυχήματα, σκηνές από τον "κόκκινο κύκλο" ή καταστάσεις παρόμοιες με τα "friends", αλλά με λιγότερο "laugh" στο βάθος...

αλλά σήμερα το μεσημέρι ομολογώ πως κώλωσα. δεν ψάρωσα. κώλωσα. ακόμη έτσι είμαι. και τρίζει το κεφάλι μου και κάνει θόρυβο το μυαλό μου...

"θα δώσεις αίμα;" .............. κενό ............... είδα τον ουρανό να κατεβαίνει σαν κιβώτιο με μπύρες από τον ουρανό.... "δεν έχω ξαναδώσει...." ............... "χρειάζεται....".....................

ένα τέταρτο μετά... χιλιάδες σκέψεις, εκατομμύρια χοντρές βελόνες, γιατροί και μπουκαλάκια κίτρινα - βρώμικα κίτρινα, λευκές ποδιές, περίεργα βλέμματα, χαμηλόφωνες ομιλίες...............

έχω προσευχηθεί στο 12θεο, τον βούδα και τον αλλάχ μαζί να βρουν όσο χρειάζονται πριν πάω. ή να έχω πολύ αναιμία. ή να μην παίρνουν από τζιτζιφιόγκους στα κιλά μου. και ορκίζομαι να ντρέπομαι μετά...

αν πάλι όλα δεν πάνε καλά και μου βρουν κάποιου είδους ανίατη ασθένεια, εγώ να ξέρετε, σας αγαπώ πολύ και συνήθως δεν είμαι νευρική κοπέλα. είναι κάτι αναποδιές που μου τύχανε μαζεμένες.

αν όλα πάνε καλά, υπόσχομαι να κάνω τρεις φορές το βασικό του τσα-τσα κάθε φορά που θα χάνω ένα τρόλεϊ επιδεικτικά και να λέω "ευχαριστώ, είστε υπέροχοι" σε όποιον μπουκάρει πατώντας με στο μετρό....


p.s. και τα ρούχα μου τα αφήνω ΟΛΑ στην καλύτερη μου φίλη, εκτός από ένα ροζ πουκάμισο που μου ζήτησε ο averel.