γου(λ)φ

τα blogs, λέει, είναι το φετίχ, ας το πούμε, του Γουλφ Κάτι (dont remember και dont care κιόλας για το μικρό του). Ο Γουλφ Κάτι, από ό,τι διάβασα στο ΒΗΜΑ donna, λίγο μετά τις σελίδες όπου αποκαλύπτεται πόσο της μόδας είναι τα μακριά κολιέ και λίγο μετά αυτές που ερεύνησαν ότι στην Κηφισιά το "ψήνεσαι" σημαίνει "είσαι μέσα" και όλοι μένουμε με το στόμα ανοικτό, περίπου όσο όταν μάθαμε ότι η ασπιρίνη δεν βοηθάει στις αιμορροΐδες, ναι συνεχίζω...

ο Γουλφ λοιπόν είναι επιτυχημένος μπεστ-σελερίστας των ΗΠΑ, που τώρα ετοιμάζει (ετοίμασε;) ένα νέο βιβλίο που θα κάνει πάταγο, για μια χωριατοπούλα που εισβάλει στην πρωτεύουσα του κόσμου Νέα Υόρκη και βρίσκεται αντιμέτωπη με την απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας, ένα χάρτινο κόσμο που σαπίζει, λάμψη κούφια και σκουριασμένα είδωλα και ζζζζ.... νομίζω ότι η επιτυχία του θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη αν στο κάστινγκ για την ταινία, που ετοιμάζουν να το κάνουν, δώσουν αυστηρά κριτήρια για δίμετρες τσουλάρες, διψασμένες για χυμούς και άλλα τέτοια.

Τσόντες έχουν γυρίσει πολλοί, δεν ήταν όμως όλοι κοσμαγάπητοι συγγραφείς, συγγνώμη τώρα κύριε Γουλφ δεν μου αρέσετε ιδιαίτερα, ούτε ο ομοκλαμπίσιος σας Καπότε με ενθουσίασε ως περσόνα, kisses and regards και το βιβλίο σας - μα τον Κούντερα - το 'χω χεσμένο, ακριβώς όπως και την άποψή σας για τα blogs, η οποία καταμαρτυρά πως "τα blogs είναι σπουδαία ανακάλυψη γιατί αναπαράγουν φήμες που δεν θα μάθετε από τα ΜΜΕ", ή κάτι τέτοιο.

οχι φίλε, τα blogs είναι μεγάλη ανακάλυψη γιατί κάποιοι γράφουν με την ψυχή τους για θέματα που δεν ενδιαφέρουν τα ΜΜΕ, αλλά σου θυμίζουν κάτι από σένα, μπορεί και καλύτερα γραμμένο από ό,τι εσύ ποτέ θα μπορούσες και για εκείνο το ζεστό μειδίαμα ώρες-ώρες και ναι, ανακάλυψα δύο (τρία...) πολύ ωραία post σήμερα και είμαι ευτυχής.

ps. μην εμφανιστεί πάλι κανείς να μου αναλύσει πόσο καλός συγγραφέας είναι ο Γουλφ, όπως πόσο καλός άνθρωπος είναι ο Γκέιτς. δεν είναι καθόλου το θέμα μας και ο Γουλφ νομίζω δεν θα θιχτεί διαβάζοντας το ποστ μου. ξέρω βέβαια ότι με διαβάζει ανελλιπώς. o Γουλφ. και ο Γκέιτς.