πίπες

διαβάζω... δεν το ήξερα, αλλά έμαθα ότι η ελλάδα ανήκει πια κι αυτή στη μοντέρνα, σύγχρονη ελίτ του πολιτισμού. αν στις ΗΠΑ σκοτώνονται παιδιά στα σχολεία και ο τζορτζ μπους κυβερνά τον πλανήτη, τότε μπορούμε κι εμείς να μπούμε στο αρχηγιλίκι με μεθόδους αναλόγως εκσυγχρονιστικές.

την ίδια ακριβώς ώρα που η κυρία λουκά διαρρηγνύει τα ιμάτια της, όχι αυτά που κότσαρε για να πάει στον Θέμο, τα άλλα, τα λιτά και ταπεινά, για το ξεπούλημα της χριστιανοσύνης, γελάμε μαζί της και μετά γελάμε και με το-α βιντεάκι-α που κυκλοφορούν, με τα κοριτσάκια που παίρνουν πίπες στον τυχερό συμμαθητή και ενώ η υπόλοιπη τάξη επιδοκιμάζει κι απολαμβάνει εν χορώ. ο αδελφός μου πηγαίνει ακόμη σχολείο. δεν ξέρω αν έχει συμβεί ανάλογο περιστατικό στο δικό του. δεν τολμώ καν να ρωτήσω. αν μάθαινα κάτι τέτοιο δεν ξέρω καν πως θα αντιδρούσα. αν και δεν νομίζω ότι ο δικός μου αδελφός είναι τόσο προχωρημένος και εναποθέτω τις ελπίδες μου στα γονίδια. τα καλά.

και μετά διαβάζω την ανάλυση του θέματος. κάποιοι λοιπόν ψάξατε και βρήκατε μια αγνότητα, μια αθωότητα σε αυτή την πράξη. τίποτα μεμπτό, είναι καλύτερο από τις ενοχικές ονειρώξεις και άλλα τέτοια της παλιάς εφηβείας. ταμπού, τα ταμπού δεν χωράνε σε μια νέα, σύγχρονη κοινωνία όπως η δική μας. άλλωστε το κοριτσάκι το κάνει με φυσικότητα το έργο της. έτσι, σε λίγο καιρό, αν η φύση επιτάσσει άνοδο της λίμπιντο εν ώρα εργασίας θα μπορούμε, με φυσικότητα πάντα, να πηδιόμαστε στα γραφεία μας. ίσως όχι πάνω σε αυτά, αλλά μπορούμε φαντάζομαι να φτιάξουμε έναν χώρο ειδικό, όπως τον χώρο για τους καπνίζοντες. θα είναι πολύ καλύτερο από το να πάμε ενάντια στη φύση μας και να δημιουργήσουμε ανούσιες ενοχές, όταν απλά αυτό που θέλουμε είναι να πηδηχτούμε με τον συνάδελφο απέναντι ή τον επόμενο πελάτη. γιατί να μείνουμε στη φαντασίωση, έτσι δεν είναι;

έπειτα, γιατί να καταπιέσεις και το μυαλό σου όταν το μόνο που θες να κάνεις είναι να τυλίξεις τα χέρια σου γύρω από τον λαιμό του προϊσταμένου σου και να τα σφίξεις τόσο, μέχρι να σταματήσει να ανασαίνει, γύρω από την ενοχλητική γειτόνισσα, γύρω από το παιδάκι που τσιρίζει στο πάρκο; γιατί να πνίξεις τις επιθυμίες σου, όταν μπορείς να έχεις the real thing? ναι, αυτό δεν επιτάσσει η μοντέρνα κοινωνία; αν το ψάξεις, ψάξτο κι εσύ, μπορείς να απενοχοποιηθείς. θα γίνεις καλύτερος άνθρωπος.

είναι φυσιολογικό τα παιδάκια να παίρνουν πίπες μπρος στο φιλοθεάμον κοινό. αφού κάποτε θα το κάνουν και στ' αλήθεια. αλλωστε, διάολε, αν δεν μπορούμε να έχουμε ένα καλύτερο κόσμο, γιατί τουλάχιστον να μη δουλεύουμε για μια καλύτερη στύση; με πολύ εξάσκηση και λίγο μεθοδικότητα, το κοινό μπορεί να προσφέρει και συμβουλές στους πρωταγωνιστές.

ελευθερώστε το μυαλό σας και το φερμουάρ σας... γιατί όχι; μην σας σοκάρει το σεξ. όχι σε αυτό τον αιώνα τουλάχιστον. αλλά όταν το κάνετε αυτό, να ανοίξετε τους ορίζοντές σας παραπέρα. αν βρίσκετε φυσικότητα στην σεξουαλική πράξη, που μέσα στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού κι από τρομακτικό φόβο μην ταμπελωθεί κανείς με την ετικέτα "ταμπού" καταντάει μια ζωική λειτουργία και το 'χετε χάσει λίγο το νόημα, τότε να απενοχοποιήσετε και τα εγκλήματα πάθους, τα εγκλήματα εν βρασμώ ψυχής, τα εγκλήματα παρανοϊκών μυαλών. όλα τα εγκλήματα. αν βρήκατε δικαιολογία την παιδικότητα για το χυδαιότερο, να βρείτε δικαιολογία σε όλα, γιατί αιτία υπάρχει παντού. υπάρχει εξήγηση για όλα. μην ακολουθείτε κανόνες όμως πια. επαναστάτες με, χωρίς, ψάχνοντας αιτία.

εμείς οι υπόλοιποι, οι απαρχαιωμένοι, οι παλαιολιθικοί ίσως χρειαστεί να μεταναστεύσουμε. θα πρέπει υποθέτω να βρούμε έναν κόσμο που θα μπορούμε να κάνουμε σεξ χωρίς να έχουμε τηλε-θέαση, θα πιστεύουμε ακόμη ότι κάποια πράγματα είναι ιδιωτικά, θα επιλέγουμε άλλους τέλοσπαντων τρόπους.

δεν σας καταλαβαίνω μερικές φορές. νομίζω ότι κάνετε πλάκα... η υπερβολή είναι καμιά φορά γοητευτική. καμιά φορά αηδιαστική.

νέος τρόπος σκέψης, νέα ζωή, ελευθερία κι ελευθεριότητα, ανοιχτός νους, ανοιχτά σκέλια, ναι, βασικά... πίπες.