your gorgeous

Φτου… φτύσαμε… πάλι απ’ την αρχή… ξεκινήσαμε…
Μπρος-πίσω, αν έπαιζα μπάσκετ θα ήμουν τόσο αποτυχημένη, όσο είναι και οι άλλοι δηλαδή, άσε που και χωρίς το μπάσκετ, μια αποτυχία πάλι… μπρος – πίσω. Πιο πίσω… that’s the way it goes…

Οταν γελάω πολύ ή όταν δεν βγάζω νόημα ή όταν κουνάω αστεία τα χέρια μου κι όταν λέω βλακείες κι όταν γράφω ακόμη μεγαλύτερες κι όταν δεν κρατάω το στόμα μου κλειστό και καμιά φορά και τις υποσχέσεις μου και όταν αργώ τόσο πολύ οπουδήποτε, όταν θυμώνω που χτυπάει το τηλ. όταν παίζει το καλύτερο τραγούδι, όταν ξεχνιέμαι στη στάση και χορεύω με αυτό και όταν με κοιτάνε σαν κάπως να είμαι περίεργη και όταν χαμογελάω μόνη μου γι’ αυτό κι όταν σηκώνω πολύ το αριστερό μου φρύδι κι όταν λέω χοντράδες, όταν υψώνω τον τόνο της φωνής μου και όταν κλείνω τα τηλέφωνα στη μούρη, όταν τσαντίζομαι εύκολα και όταν κλαίω με το She στο Notting Hill, όταν δεν θέλω να μου πατάνε το χαλάκι στο μπάνιο κι όταν κωλώνω να την πω στον μαλάκα που με εκμεταλλεύεται, όταν πίνω πολύ και παραπατάω, όταν δεν βρίσκω τίποτα να βάλω και όταν πατάω τα ρούχα που ακόμη δεν βρήκα που να χωρέσω, όταν σπάω ποτήρια σπίτι και όταν ουρλιάζω ότι γαμιέται ο Λάκης, όταν πέφτω στα χιόνια και γελάω κι όταν πέφτω και βρίζω, όταν... όταν... όλα αυτά που δεν είδες, δεν θα δεις ή είδες και δεν σου άρεσαν... δεν αρέσουμε σε όλους, καμιά φορά δεν αρέσουμε και σε κανέναν, αλλά όλα αυτά, όλα, όλα, είναι δικά μου και... ναι.... μπορεί να έγινε και λάθος... είναι όμως μόνο και απλά εγώ...


Εσύ μπορείς κάποτε να χαρίζεις το τραγούδι μου αλλού και να κοιτάς έτσι όπως εμένα κάπου, σε άλλη μεριά.
κάποτε να κρατάς άλλο χέρι, στον κόσμο ή και μακριά από αυτόν, και κάποτε να κάνεις τα ίδια και καλύτερα όνειρα.

Να βρεις αυτό που ψάχνεις, να βλέπεις τις πιο όμορφες και τις χειρότερες ταινίες, κι εγώ αλλού, αλλού θα είμαι, αλλού θα πίνω κι εγώ καφέ και/με τεκίλα, θα αλλάξουμε ίσως και ποτό, θα αλλάξουμε ακόμη μερικούς φίλους, ίσως να αλλάξουμε και δουλειά, κάποτε ίσως και χώρα...
κάποτε θα λες το ίδιο αστείο αλλού, κάποιος άλλος θα γελά το ίδιο δυνατά, αλλά ίσως λιγότερο, θα χαζεύουμε τις ίδιες διαφημίσεις και, ναι, κάποτε, δεν θα μιλάμε πια για μας στους φίλους και στους εαυτούς μας...

αν, για όσους νομίζουν και προσπαθούν να πείσουν εμένα ή κάποιον άλλον, πως κάποτε τελικά μπορείς να μείνεις ήσυχος, η χρονιά ξεκίνησε έτσι, το ήξερα και θα το ξέρω, καμία γαμημένη φορά δεν είναι η τελευταία...

αυτά που δεν θέλεις, θα αλλάξουν, γιατί θέλει κάποιος άλλος, ή επειδή πρέπει, δεν έχει δα και τόση σημασία. αυτά που θέλεις θα φύγουν, αυτά που δεν θέλεις πολύ πιθανό να μείνουν, αυτά που δεν πρέπει θα τα κάνεις, όσα πρέπει θα τα αναβάλεις...

Για όλα όσα δεν καταλαβαίνω, χρόνια και χρόνια έχουν περάσει, πάντα μπερδεύομαι, πάντα μένω η ίδια, ενοχική, όλα γύρω μου τα προκαλώ εγώ και φταίω, εκτός κι αν μου το πεις, που αλλάζω γνώμη, ενοχική και αντιδραστική και μπερδεύω και τον κόσμο, τόσο πολύ πια…

Αυτό το post συνειδητά δεν βγάζει κανένα νόημα. Δεν βγάζω ούτε εγώ δηλαδή, αλλά χρειαζόταν. Κάποια από αυτές τις μέρες, κι αύριο μπορεί, λέω να πάω να πιω τόσο πολύ που, ιδανικά για τον εδώ τον κόσμο, να ξεχάσω και πως με λένε και τα password μου και ιδανικότερα δεν θα τα θυμηθώ καμία άλλη μέρα και θα είναι όλες οι υπόλοιπες πιο όμορφες.
Κάποια από αυτές τις μέρες θα πιω τόσο που υπόσχομαι να βγω στη Μεσογείων να τραγουδήσω το cucharacha, ελπίζω να μην έχει πολύ κίνηση κι ελπίζω να υπάρχει ένα μέρος που να μένει ανοικτό μόνο για σένα, να διαλέγεις τη μουσική και να μην έρχεται κανένας βλάκας να σε κερνάει απαίσια σφηνάκια. Ι don’t drink, I dream.

Αν είναι δικαιολογία η αϋπνία, εγώ έχω κοιμηθεί αρκετά και δεν έχω ακόμη πιεί πολύ, το κρατάω για μετά – είπαμε. cheers.

now playing... "is it getting better or do u feel the same, will it make easier now on u now if u got someone to blame ... did I dissapoint u or leave a bad taste in your mouth ... ? did I ask too much, more than a lot? ... we are one, but we are not the same ..."