αταξινόμητα.

πίνεις λίγο παραπάνω, έχεις να κάνεις και με την ασυνέπεια την ίδια και ορίστε, να ένας τέλειος τρόπος να χαλάσεις το κυριακάτικο πρωινό σου. αφού πρωτίστως έχεις χαλάσει το σαββατόβραδό σου.

δεν έχει γάλα στο ψυγείο, ρίχνεις και τη γαβάθα με το ξεπλυμμένο νερό από το χτυπητήρι (κατά το ξυπνητήρι θα ήθελα να υποθέσουμε όλοι), ορίστε ένας άλλος τέλειος τρόπος να συνεχίσεις το χαλασμένο πρωινό, προς το μεσημέρι. αναγκάζεσαι να πιεις και φραπέ και χωρίς γάλα, δηλαδή, πόσο πιο χαμηλά;

ο μάρκος ο παγδατής έχει αρχίσει να μου τη δίνει, παρά τη συγκινητική του προσπάθεια... σαν τον παύλο τον σιδηρόπουλο, τον νίκο τον δήμου και άλλα τέτοια, που γίνονται κάποτε στη ζωή τους τόσο trendy, που παραγνωρίζεις και την αξία τους, άμα είσαι και λίγο αντιδραστικός ως άνθρωπος.

δυο μέρες τώρα ο κόσμος όλος βλέπει τένις και αγαπά τον Μάρκο μας, που και καλό παιδί μπορεί να είναι, και άξιο παλικάρι, αλλά το να βλέπω τους ελληναίους να πορώνονται με το "τακ, τακ, τααακ...", μπαλάκι πάνω - μπαλάκι κάτω, είναι σα να βλέπω τους εσκιμώους να πίνουν μαργαρίτες σε ξαπλώστρα...

εγώ μια φορά αποφάσισα να δω τένις. έπαιζε ο φέντερερ, έπαιζε και ο κόρια. ο φέντερερ είχε νικήσει και τότε, κρίμα γιατί εγώ ήμουν με τον κόρια, όπως τότε παλιά, που φοριότανε πολύ το μπάσκετ και όλοι ήταν αρειανάρες, ούτε ένα παίκτη δεν είχα δει, αλλά ήξερα τον φασούλα και ναι, εγώ ήμουν με τον παοκ, i always stick with the loser, i know, fuckin' habits δηλαδή...

με τον κόρια και με τον φέντερερ ξεκίνησα να δω το πρώτο σετ, ύστερα από 2,5 ώρες το άλλαξα, είδα δυο σίριαλ και τρεις ταινίες κι όταν το ξαναγύρισα πρέπει να ήταν 1-1. κοιμήθηκα και την επόμενη μέρα διάβασα εφημερίδα. έχουμε και καλύτερα πράγματα να κάνουμε δηλαδή... sometimes...

p.s. 1 το ρημάδι το meta-blogging μερικές φορές είναι μεγάλος πειρασμός... δίνω τη μάχη μου, γιατί με είχε "αγγίξει" η παράκληση του domino, αν και τώρα που το έκλεισε έχω μιαν ελευθερία να κινηθώ, χωρίς να το μάθει και να τον ντροπιάσω...

p.s. 1.1 αν κάποιος ξέρει ποιος είναι ο helland ή κάπως έτσι θα ήθελα να μου το πει, γιατί είναι ο μόνος που με διαβάζει και με κάνει και linkblog, έχω βαρεθεί, όλα τα έχω δοκιμάσει πια και τι έχω καταφέρει, πληρώνω μια συνδρομή στον averel να με έχει εκεί πρώτη στη λίστα του, έχω φάει τα blogs να δω αν αξιώθηκα και σε κανέναν άλλον, κάνω scroll 808 ονόματα και άμα είμαι τυχερή είμαι εκεί στα αταξινόμητα, ούτε στις κυρίες, ούτε στους κυρίους, χωρίς ταυτότητα... νιώθω ιδιαίτερα ασήμαντη ως blogger, μπορεί να το γυρίσω στη ζωγραφική τελικά.