the ending effect

Η (ας πούμε) Π. και ο (ας ξαναπούμε) Τ. Χρόνια τώρα ζευγάρι. Από τότε που γνώρισα την Π. ζευγάρι με τον Τ. τη θυμάμαι.
Και από πάντα τους έτσι, όπως και τώρα...
Την Π. την είδα στον ύπνο μου και κάπως έτσι σήκωσα το τηλ. να της μιλήσω. Πήγαινε και καιρός.
Περίμενα όμως κάτι διαφορετικό. Εννοώ, κάποιους ανθρώπους τους αγαπάς πάντα, όσα χιλιόμετρα, γεγονότα ή καταστάσεις κι αν σε χωρίζουν.
Δεν άκουσα στ’ αλήθεια κάτι διαφορετικό.

Η Π. πάντα είναι σταθερή σε ό,τι αφορά τον Τ. Είναι αυτός ο ένας και ο μοναδικός. Δεν έχει σημασία αν υπήρξαν, υπάρχουν ή θα υπάρξουν κι άλλοι. Είναι για να γεμίζουν οι ώρες, είναι στιγμές αδυναμίας, είναι κάτι που, εν πάση περιπτώσει, δεν θα υπάρχει αύριο. Ο Τ. είναι για πάντα όμως. Οπως θέλει εκείνη δηλαδή... Για αυτόν δεν ξέρω πολλά. Οσα ξέρω από εκείνη. Και μου φαίνεται ότι της βάζει δύσκολα, αλλά μου φαίνεται κιόλας πως του επιτρέπει... Οταν αποφάσισαν να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής εκείνη είπε πως μπήκε στην τελική ευθεία. Εκείνος τελικά έχει άλλη άποψη.

Ως αύριο, μεθαύριο... Ποιος ξέρει. Μακάρι να ήξερα κι εγώ τι να της ευχηθώ, αλλά δεν έχω πια και συμβουλές. Αν θέλεις κάτι πολύ το κυνηγάς. Ετσι λένε. Λένε και πως αν το θέλεις πολύ θα συμβεί. Ασχέτως τώρα των συμπαντικών προθέσεων. Η Π. θέλει. Και θέλει πολύ. Για τον Τ. δεν ξέρω...


Η (ας πούμε) Ν. με τον (λέμε) Μ. μάλλον επίσης θέλουν... Αργησαν να το καταλάβουν, αλλά θέλουν. Δηλαδή, δεν είναι κάτι που μου έχουν πει. Δεν μιλάνε πολύ γι’ αυτούς ούτως ή άλλως. Αλλά αν κοιτάξεις λίγο τον τρόπο στα μάτια δεν χρειάζεται και να ρωτήσεις.
Δεν χρειάζεται να πείσουν ο ένας τον άλλον για ό,τι συμβαίνει, ακόμη κι αν ο Μ. είναι συχνά ανασφαλής και ρωτάει κάθε δεύτερη μέρα. Η Ν. ήταν επίσης ανασφαλής, αλλά όλα αυτά πριν από τον Μ. Με αυτόν ήξερε σχεδόν όλα όσα έπρεπε να ξέρει. Το μόνο που την τρομάζει είναι πως ο Μ. ίσως δεν τα ξέρει καλά. Οχι πως είναι να την καταλαβαίνεις και πολύ. Αλλά, μου είπε, πως μερικές φορές την τρομάζει μην ξυπνήσει ένα πρωί ο Μ. και κοιτάξει δίπλα του και δει άλλο από ό,τι έβλεπε ως το βράδυ που έπεσε για ύπνο.

Οχι πως έχει και πολύ σημασία. Η Ν. και ο Μ. το διάλυσαν επίσης κι εγώ ανησυχώ που όλα γύρω μου τελειώνουν.
Οταν μου το είπε η Ν. ήταν πολύ θυμωμένη και ακουγόταν σταθερά η φωνή της. Την επομένη που μιλήσαμε μου είπε κάτι για κόμπους στο στομάχι και τον λαιμό, δεν πολυκαταλάβαινα, δεν ήθελα κιόλας διότι συμβουλή δεν είχα πάλι να δώσω και κάπως έτσι νιώθω κι εγώ λίγο άχρηστη. Πιο άχρηστη δηλαδή που θα φύγω για λίγο, δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο για την περίπτωσή της και μου τη σπάει κιόλας που τυχαίνει κάθε φορά να λείπω σε κάτι τέτοια. Την παρατάω μόνη της, αν και νομίζω πως έτσι είναι καλύτερα. Κάποιες φορές είναι καλύτερο να μη μιλάμε, γιατί ξεστομίζουμε και μερικές βλακείες ή κουβέντες βαριές.
Καλύτερα και όλα καλύτερα να πάνε...

Now playing... "nobody knows it, but you got a secret smile and u use it only for me…" ...