τελίτσες...
κάποιοι "παραπονιούνται" ότι δεν με καταλαβαίνουν. in blog-posts that is. (in life too, τώρα που το σκέφτομαι...).
μερικές φορές πάντως τα καταφέρνουν καλά. θέλει μόνο λίγο προσπάθεια. περίπου όπως in life that would be.
αν με καταλάβαιναν όλοι θα είχα πολλά-πολλά comment. yay!
μερικά πρόχειρα παραδείγματα:
"αχχχ, τι ωραίος στίχος!"
"αχαχαχχαχαχαχα! μα τι καλά που τα λες!"
"α, μα συμφωνώ μαζί σου"
"μαλακίες", τώρα που σκέφτομαι, όχι, το μαλακίες πάει με όλα. πετάς ένα μαλακίες, δεν λες ποιος τις λέει, εσύ ή ο άλλος, και καθάρισες. τι το ψάχνεις; μαλακίες φίλε μου...
σήμερα, καθώς πάλευα να ξυπνήσω εκεί στον νιπτήρα, θυμήθηκα... ήταν από τα αγαπημένα μου αυτό... παλιά. κι ακόμη:
"όσο αγαπάω μένω πίσω, κι όλο μ' αφήνεις να σ' αφήσω..." (αφιερωμένο πάντως).
χαχα! ναι, θα το ρίξω στα στιχάκια κι εγώ. το πήρα απόφαση. τραγική φιγούρα. ναι. παρακάτω θα σκαρφιστώ μια ιστορία πόνου κι αγάπης... ναι... that's what i ll do.
εκείνος... (π.χ.) σπατάλησα τρία μάταια χρόνια να τον αγαπώ... κι ύστερα... όλος μου ο κόσμος γκρεμίστηκε... δεν ήξερα... (αχ), δεν έβλεπα (αχχ...)... ζούσα σε έναν δικό μου, απατηλό (sic, huh?) κόσμο... εκείνος... κι εκείνες... πρώτα εκείνη η συνάδελφος από τη δουλειά... δεν κατάλαβα τίποτε. στην αρχή. μαζί της. στο γραφείο, έξω από το γραφείο, καμιά φορά και πάνω στο γραφείο... στον δρόμο, στο γήπεδο (αχαχα... ναι).
κι ύστερα εκείνη η φίλη του φίλου... φίλη μου έλεγε κι εγώ η κουτή (...) πίστευα... κι ας έκλεινα τ' αυτιά και τα μάτια (επικίνδυνα πράγματα αυτά πάντως, ειδικά άμα είσαι εκτός σπιτιού)... κι ήρθε και το τρίτο χτύπημα... αυτή... που την ήξερα. ήταν δικός μου άνθρωπος. πως μπόρεσες;; κι ύστερα; κι ύστερα, ύστερα, ΜΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΣΤΕΡΑ. μα τι μαλακίες...
αν ήταν hollywood η ηρωίδα παντρεύεται τον πλούσιο εστιάτορα της περιοχής και αγοράζουν το batmobil, που είναι και πρώτη μούρη. it's γιούροπ δόου (να 'τα πάλι...), so wake up! του περνάει πριονοκορδέλα το τζιπ (π.χ.) και όλοι ζουν καλά... (οι ελληνικές φυλακές είναι civilized, μην τα ακούτε αυτά που λένε...).
ναι... όταν σας λέω εγώ να τα κόψω τα πρωινά, νομίζετε ότι κάνω πλάκα...
"however you look at it, can' t you see? I love YOU, more than YOY love ME..."
(μα τι ωραίο τραγούδι.... χαχαχαχα... ναι. χμ. σοβαροί).
καλημέρα! :)) (playing it cute now)
μερικές φορές πάντως τα καταφέρνουν καλά. θέλει μόνο λίγο προσπάθεια. περίπου όπως in life that would be.
αν με καταλάβαιναν όλοι θα είχα πολλά-πολλά comment. yay!
μερικά πρόχειρα παραδείγματα:
"αχχχ, τι ωραίος στίχος!"
"αχαχαχχαχαχαχα! μα τι καλά που τα λες!"
"α, μα συμφωνώ μαζί σου"
"μαλακίες", τώρα που σκέφτομαι, όχι, το μαλακίες πάει με όλα. πετάς ένα μαλακίες, δεν λες ποιος τις λέει, εσύ ή ο άλλος, και καθάρισες. τι το ψάχνεις; μαλακίες φίλε μου...
σήμερα, καθώς πάλευα να ξυπνήσω εκεί στον νιπτήρα, θυμήθηκα... ήταν από τα αγαπημένα μου αυτό... παλιά. κι ακόμη:
"όσο αγαπάω μένω πίσω, κι όλο μ' αφήνεις να σ' αφήσω..." (αφιερωμένο πάντως).
χαχα! ναι, θα το ρίξω στα στιχάκια κι εγώ. το πήρα απόφαση. τραγική φιγούρα. ναι. παρακάτω θα σκαρφιστώ μια ιστορία πόνου κι αγάπης... ναι... that's what i ll do.
εκείνος... (π.χ.) σπατάλησα τρία μάταια χρόνια να τον αγαπώ... κι ύστερα... όλος μου ο κόσμος γκρεμίστηκε... δεν ήξερα... (αχ), δεν έβλεπα (αχχ...)... ζούσα σε έναν δικό μου, απατηλό (sic, huh?) κόσμο... εκείνος... κι εκείνες... πρώτα εκείνη η συνάδελφος από τη δουλειά... δεν κατάλαβα τίποτε. στην αρχή. μαζί της. στο γραφείο, έξω από το γραφείο, καμιά φορά και πάνω στο γραφείο... στον δρόμο, στο γήπεδο (αχαχα... ναι).
κι ύστερα εκείνη η φίλη του φίλου... φίλη μου έλεγε κι εγώ η κουτή (...) πίστευα... κι ας έκλεινα τ' αυτιά και τα μάτια (επικίνδυνα πράγματα αυτά πάντως, ειδικά άμα είσαι εκτός σπιτιού)... κι ήρθε και το τρίτο χτύπημα... αυτή... που την ήξερα. ήταν δικός μου άνθρωπος. πως μπόρεσες;; κι ύστερα; κι ύστερα, ύστερα, ΜΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΣΤΕΡΑ. μα τι μαλακίες...
αν ήταν hollywood η ηρωίδα παντρεύεται τον πλούσιο εστιάτορα της περιοχής και αγοράζουν το batmobil, που είναι και πρώτη μούρη. it's γιούροπ δόου (να 'τα πάλι...), so wake up! του περνάει πριονοκορδέλα το τζιπ (π.χ.) και όλοι ζουν καλά... (οι ελληνικές φυλακές είναι civilized, μην τα ακούτε αυτά που λένε...).
ναι... όταν σας λέω εγώ να τα κόψω τα πρωινά, νομίζετε ότι κάνω πλάκα...
"however you look at it, can' t you see? I love YOU, more than YOY love ME..."
(μα τι ωραίο τραγούδι.... χαχαχαχα... ναι. χμ. σοβαροί).
καλημέρα! :)) (playing it cute now)
4 Comments:
na, vlepeis, twra me anagazeis na kanw ena apo afta ta geloia reply-comments panw sto "εγώ πάντως σε διαβάζω κι ας μην καταλαβαίνω τίποτα τις περισσότερες φορές"
kai to reply would be.. :)
xaxa, i am gia gelia pote-pote.
:) again.
να, exactly my point respect. μα τι γίνεται; ξαφνικά νιώθω τόσο κατανοητή! χαχα!
Nomizw pws afto den to katalava. Mipws eimai o manolis kapsis?
Kai pali, akomi kai otan grafeis kati pou oloi to katalavenoun (e.g. heartbeats), egw pali afto pou thelw katalavainw. Re gmt... Mipws na anisihisw?
to na min to katalaves einai to normal.
opote, eisai se kalo dromo. keep it up...
;)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home