Αφορμές...

Με αφορμή το "60" του φίλτατου... Προσπαθώ εδώ και καιρό να τελειώσω ένα -ακόμη- βιβλίο... Πρέπει να είναι η πέμπτη αποτυχημένη προσπάθεια μου τους τελευταίους 6-7 μήνες. Εξακολουθώ όμως να αγοράζω με πρώτη ευκαιρία καινούρια. Αναρωτιέμαι αν το κάνω απλά για να δείχνουν πιο εντυπωσιακά γεμάτα τα ράφια της -relatively- καινούριας βιβλιοθήκης μου.

Οταν ξεκίνησα τα 100 χρόνια μοναξιάς θεώρησα ότι έφταιγε ο τίτλος. Είπα θα 'ναι παιχνίδι του μυαλού, δε βαριέσαι, θα το καταφέρω κάποτε.
Οταν η ιστορία επαναλήφθηκε και με τον Γλάρο Ιωνάθαν, κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά... Δεν θα 'ναι πάνω από 60 σελίδες το ρημάδι...

Από την άλλη δεν έχω ιδέα ποια είναι τα βιβλία που πρέπει να έχεις διαβάσει ως τα 20 σου και ποια μετά αυτά. Με αφορμή ένα κόμεντ, στο "60" και χωρίς ειρωνική διάθεση (ειλικρινά βαρέθηκα τις διαδικτυακές σποντίτσες, τα σου 'πα, μου 'πες, γιατί να μου την πεις, θες να γίνουμε φίλοι;).

Και με μία ακόμη αφορμή, από μια μίνι σαββατιάτικη έξοδο, ολοένα και ενισχύεται η αίσθησή μου πως όταν το σάλιο σου αποκτά περισσότερο συστατικά χολής, ακόμη κι αν αυτή σε συνδυασμό με το IQ σου δίνει έναν κάποιο τύπο, το πρόβλημα δεν το έχει ο απέναντι-δίπλα-πίσω σου. Μάλλον εσύ και το κάτι που σου λείπει φταίει. Ιτς οκέι, το 'χω πάθει πολλάκις κι εγώ. Δεν είμαστε όλοι τέλειοι άφτερ ολ. Κάποιοι απλά το πλησιάζουμε... Sic huh?

Αποχωρώ να αναζητήσω ακόμη μερικές αφορμές για σκέψη... Νοερά.