Ωδή στον άγνωστο αναγνώστη (το 'πιασες;)

Κάτι ήθελα να πω, αλλά το ξέχασα... Μάλλον να γκρινιάξω. Να γκρινιάξω που είμαι πτώμα κι ακόμη στη δουλειά. Θα ερχόταν όμως σε πλήρη αντίθεση με το αισιόδοξο πνεύμα που παρουσίασα πρωτομηνιάτικα, (τι-το-ανοίγεις-το-ρημάδι ---> το pc)!

Στη δόση της παράνοιας που με γυροφέρνει αντιστέκομαι ακόμη. Αλλά ομολογώ ότι ένα πρώτο σοκ με διαπερνά πάντα. Μήπως τα μεγαλοποιώ; Αλλωστε, όλα ανθρώπινα είναι αν τα δεις με την ευρύτερη έννοια. Και ανέκαθεν η βλακεία μπορούσε να σε βάλει σε κίνδυνο.
Ασε, δεν θα καταδικάσω τίποτα. Το να τα "λούζομαι" μετά είναι πραγματικά story of my life.

Στη λίστα που έφτιαχνα μερικές μέρες πριν, στην παραλία (σνιφ...), ακόμη δεν έχω καταφέρει να σβήσω κάτι. Αλλά παραμένω αισιόδοξη. Το γράφω, να το βλέπω, να το κάνω. Εχω στόχους, το είπαμε αυτό. Αλλά τους έχω χρόνια και μάλλον είναι καιρός να προχωρήσει το πράγμα.

1. Εκεί στη Φρανκφούρτη...
2. Εκεί στο Λονδίνο...
3. Εκεί στους τέσσερις τροχούς...
4. Εκεί, στα πόδια μου...