it was only a kiss

από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ποτέ δεν έχω πάει σε πορεία...

-έχω όμως κατέβει σε προεκλογική καμπάνια της Ν.Δ. με καπελάκι, σφυριχτρούλες και κασκόλ, όλα στα χρώματα των γαλάζιων παιδιών. ήμουν πέντε χρονών κι ανήμπορη να ορθώσω ανάστημα (που ήταν ούτως ή άλλως κοντοπίθαρο από τότε). αλλά θα ντρέπομαι s' όλη μου τη ζωή γι' αυτό.

δεν έχω συνδράμει ποτέ μου οικονομικά σε κάποια οικολογική οργάνωση, φιλανθρωπικό σκοπό, γιατρούς χωρίς σύνορα...

-υπήρξα όμως συνεπές μέλος του LFC συνδέσμου, στηρίζοντας τις προσπάθειες για κάτι που δεν είμαι σίγουρη τι είναι. μπορεί και στις προσπάθειες για "περισσότερο αλκοόλ, καλύτερη μπάλα" του ΔΣ.

έχω να πάρω δώρο στον αδελφό μου από τότε που έκλεισε τα πέντε και είχα ακόμη μέσα μου κάτι από το αίσθημα υποχρέωσης (στα τελευταία του)...

-του τηλεφωνώ όμως σχεδόν κάθε εβδομάδα και τον σκέφτομαι περίπου κάθε τρίτη ώρα της ημέρας. κυρίως με απασχολεί αν μεγάλωσαν κι άλλο οι βλεφαρίδες του.

έχω πάψει να πιστεύω εδώ και ενάμισι χρόνο πως ο πλανήτης γύρω μου θα σταματήσει να κάνει κύκλους και θα μου πέσει ο ουρανός στο κεφάλι όταν κάτι από τον μικρόκοσμό μου ξεψυχάει.

-προσέχω όμως πια τι βάζω στον μικρόκοσμό μου και πριν από την είσοδο του δίνω το αθάνατο νερό...

σταμάτησα να αναρωτιέμαι αν είμαι κακός άνθρωπος κάθε νύχτα που πέφτω για ύπνο κι αν είμαι αφελής σε κάθε ανατολή...

-μερικές φορές είμαι απολύτως σίγουρη.