γευση-πρόοδος

Κι ύστερα ψάχνετε γιατί είμαστε πίσω ως χώρα στα έδρανα της βουλής μας και στην κουλτούρα των αρχαίων που χάθηκε στην Τροία...

Ως χώρα είμαστε πίσω γιατί ενώ εμείς τρέχουμε στον κύριο Πιλ-Πουλ, σε κάποια ταράτσα σικ ξενοδοχείου, στα balthazar ή τα central και σκάμε μισό βδομαδιάτικο για ένα πιάτο με στρουθοκάμηλο με κρούστα από βατόμουρο, περιχυμένη με σάλια ουρακοτάγκου, εκεί στην αγγλία, οι διαβολικά έξυπνοι αυτοί άνθρωποι, όπως μαθαίνω, τα χέζουν τα κλασάτα και τρώνε μπέργκερ με γαζέλα, στα κεντρικά του Λέστερ και ουτε καν στα Λονδίνα, με 2,80 λίρες each, όπως με βεβαιώνει η φωτό του φίλου μου του ηλία.




αλλά τι να πεις, που κι η κουλτούρα να έρθει μεσ' τη μούρη μας, εμείς την απαρνιόμαστε. ρώτησα τον ηλία τι έχει δοκιμάσει από όλα αυτά. έσκουξε μεσ' τ' αυτί μου "είσαι τρελήηηηηηη;;;" και το κλεισε με βία.

δεν έχουμε ξαναμιλήσει.

ή που δοκίμασε κάποιο μπέργκερ ή που κατάλαβε (επιτέλους) ότι μένοντας ακόμη ελλάδα είμαι πολύ οπισθοδρομική για να με κάνει παρέα...

αν κάποιος τον δει να του πει ότι τον ψάχνω και σκοπεύω, αν χρειάζεται, να πάω στη Σπονδή.

Ο,τι πιο σικάτο και ακριβό υπάρχει και δυο τσιγάρα δρόμος... Ο,τι θυσία χρειαστεί, για τους φίλους τις κάνεις...

για την ώρα, κι ωσότου μαζέψω τα 80 ευρώ που χρειάζομαι για το ορεκτικό, το βράδυ λέω να πάω σε κάποιο μπανάλ συνοικιακό, να καλωσορίσω το καλοκαίρι με μια παραδοσιακή μαργαρίτα. νωρίτερα μπορεί να πιούμε και κανα τσίπουρο, αν και δεν το βρήκα πουθενά στο εγχειρίδιο του καλού κοσμπολίτη.


p.s. ο ηλίας μια χαρά παιδί είναι. απλά τον είχα πρόχειρο. τι φταίω που μένει στο λέστερ και μου δειξε και τη φωτό... φταίω;