κακόβλακες
Αν το θέμα της διάθεσης ήταν μόνο ο ήλιος, ή αν τέλοσπαντων ήμουν ενδεικτική περίπτωσις, υποθέτω εκεί στην Αφρική θα ήταν όλοι ευτυχισμένοι. Μάλλον υπάρχουν και ένα-δυο ακόμη παράμετροι που συντελούν στην ανυπαρξία του φαινομένου...
οι εκλείψεις πέρασαν, οι βροχές όσο κι αν πάει τελειώνουν, η βλακεία και τα νεύρα θα είναι πάντα εκεί...
το καλύτερο που είπα ποτέ να κάνω, κι ακόμη δεν απόκανα, ήταν να πάψω να ασχολούμαι με τον κόσμο γύρω μου που με χαλάει. ή εκτός κι αν με χαλάει πια πολύ και κάνω κάτι γι' αυτό ε; άλλωστε, η αδιαφορία είναι μεγάλο ζήτημα κι αν πολλοί την καταδικάζουν όταν πρόκειται για περιβαντολλογικούς λόγους, πολλοί την αποζήτησαν (μάταια) όταν αφορά ζητήματα που την απαιτούν ως μονόδρομο.
ασκήσεις θάρρους ή ασκήσεις ηρεμίας, λείπουν αμφότερα από πολλούς.
θέλει θάρρος για να κοιτάξεις κάποιον στα μάτια και να του πεις "είσαι μαλάκας, αλλά στ' αλήθεια δεν με ενδιαφέρει".
και θέλει ηρεμία για να κοιτάξεις κάποιον στα μάτια και να πεις στον εαυτό σου "είναι μαλάκας, αλλά, στ' αλήθεια, μ' ενδιαφέρει;".
και μετά να πας να πιεις τον καφέ σου κάπου με λιακάδα και καλή παρέα...
που τώρα που το σκέφτομαι, κι όσο μεγαλώνω, βρίσκω όλο και λιγότερη καλή παρέα, αλλά περιμένω, ειδικά για τις μέρες που ακολουθούν, όλο και περισσότερη λιακάδα.
δεν ξέρω αν έχω θάρρος. έχω βρει πολύ περισσότερη ηρεμία πάντως. τόση, όση χρειάζεται από το να με διασκεδάζουν οι ανώνυμοι βλάκες στα blogs (τους απαντάς εξίσου βλακωδώς και περνάς ένα ευχάριστο τεταρτάκι χαχανίζοντας), όσο στο να αδιαφορώ για λογής-λογής άλλους βλάκες που διαπιστώνω ότι με περιτριγυρίζουν (δεν είναι καν εκεί, γιατί αλλιώς σου χαλάει τη φτιάξη η τόση δυστυχία που γεννάνε μόνοι τους στο μικρό μυαλό τους).
κι είμαι τόσο ήρεμη που δεν έχω πρόβλημα να το πω. μόνο που δεν έχω ακόμη φτάσει ως εκεί που όταν θα το 'χω πει μυριάδες φορές και δεν θα έχω γίνει κατανοητή να μην θέλω να πετάξω τα γυάλινα τασάκια που 'χω πρόχειρα εδώ μπροστά.
το θέμα της κακίας και της βλακείας το έχουμε θίξει πολλές φορές τον τελευταίο χρόνο με φίλους και γνωστούς. θα μου επιτρέψουν όλοι τους αυτοί να επιμείνω πως η ασύνορη βλακεία είναι σχεδόν ισάξια της κακίας.
τα φιλιά μου και καλό Απρίλη. Ψεύτη δεν τον είπαμε...;
οι εκλείψεις πέρασαν, οι βροχές όσο κι αν πάει τελειώνουν, η βλακεία και τα νεύρα θα είναι πάντα εκεί...
το καλύτερο που είπα ποτέ να κάνω, κι ακόμη δεν απόκανα, ήταν να πάψω να ασχολούμαι με τον κόσμο γύρω μου που με χαλάει. ή εκτός κι αν με χαλάει πια πολύ και κάνω κάτι γι' αυτό ε; άλλωστε, η αδιαφορία είναι μεγάλο ζήτημα κι αν πολλοί την καταδικάζουν όταν πρόκειται για περιβαντολλογικούς λόγους, πολλοί την αποζήτησαν (μάταια) όταν αφορά ζητήματα που την απαιτούν ως μονόδρομο.
ασκήσεις θάρρους ή ασκήσεις ηρεμίας, λείπουν αμφότερα από πολλούς.
θέλει θάρρος για να κοιτάξεις κάποιον στα μάτια και να του πεις "είσαι μαλάκας, αλλά στ' αλήθεια δεν με ενδιαφέρει".
και θέλει ηρεμία για να κοιτάξεις κάποιον στα μάτια και να πεις στον εαυτό σου "είναι μαλάκας, αλλά, στ' αλήθεια, μ' ενδιαφέρει;".
και μετά να πας να πιεις τον καφέ σου κάπου με λιακάδα και καλή παρέα...
που τώρα που το σκέφτομαι, κι όσο μεγαλώνω, βρίσκω όλο και λιγότερη καλή παρέα, αλλά περιμένω, ειδικά για τις μέρες που ακολουθούν, όλο και περισσότερη λιακάδα.
δεν ξέρω αν έχω θάρρος. έχω βρει πολύ περισσότερη ηρεμία πάντως. τόση, όση χρειάζεται από το να με διασκεδάζουν οι ανώνυμοι βλάκες στα blogs (τους απαντάς εξίσου βλακωδώς και περνάς ένα ευχάριστο τεταρτάκι χαχανίζοντας), όσο στο να αδιαφορώ για λογής-λογής άλλους βλάκες που διαπιστώνω ότι με περιτριγυρίζουν (δεν είναι καν εκεί, γιατί αλλιώς σου χαλάει τη φτιάξη η τόση δυστυχία που γεννάνε μόνοι τους στο μικρό μυαλό τους).
κι είμαι τόσο ήρεμη που δεν έχω πρόβλημα να το πω. μόνο που δεν έχω ακόμη φτάσει ως εκεί που όταν θα το 'χω πει μυριάδες φορές και δεν θα έχω γίνει κατανοητή να μην θέλω να πετάξω τα γυάλινα τασάκια που 'χω πρόχειρα εδώ μπροστά.
το θέμα της κακίας και της βλακείας το έχουμε θίξει πολλές φορές τον τελευταίο χρόνο με φίλους και γνωστούς. θα μου επιτρέψουν όλοι τους αυτοί να επιμείνω πως η ασύνορη βλακεία είναι σχεδόν ισάξια της κακίας.
τα φιλιά μου και καλό Απρίλη. Ψεύτη δεν τον είπαμε...;
19 Comments:
xa. δηλαδη υπαρχουν και καλοβλακες? ε, ρε τρελα εδω μεσα.
δεν ξέρω για καλόβλακες. ξέρω μόνο για όσους ξεπερνούν τα όρια. οι άλλοι υποθέτω είναι απλά... βλάκες. ε;
Γιατι ρωτας εμενα; Αυτοι ξερουν.
ξέρουν... ; αν ήξεραν... ρωτάω εσένα αν συμφωνείς.
παντα συμφωνω.
averel, σε ζήτησε ο κατάσκοπος. είπε να τον πάρεις.
axaxaxaxxa!
(ας περάσουμε σε άλλα θέματα εννοώ...)
ok. Περναμε στο επομενο θεμα μας, λοιπον. Ευφορια στην εφορια.
κατά το τραγωδία στην χορωδία εννοούμε;
Για ψάξε το λίγο, και με ΕΛΤΑ καλα είμαι
Επειδη δεν εγινε ακομα το κονε, αντε δουλεψτε λιγο.
Δουλεύουμε... εσυ;;;;;
φουλ
γιου φουλ...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
δεν θα σβήσω τίποτα, εκτός από αυτά εδώ, και μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις.
δεν έχω κακία. έχω απαιτήσει ηρεμία. μόνο αυτό.
δεν εννοώ εσένα ανώνυμο μπλόγκερ. και δεν ξέρω τι εννοείς ότι φρόντισες να καταλάβω ποιος είμαι, πέραν του σημερινού.
δεν σήμαινε τίποτα το απρίλη ψεύτη, αλλά κι αν σήμαινε, επαναλαμβάνω αυτό με τις απειλές. ελπίζω να έχεις καταλάβει ότι δεν τρομάζω εύκολα.
ελπίζω να τελείωσε εδώ οριστικά και γενικά.
καληνύχτα.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home