η ζη του παραδείσου (και τσι γραφικότητας)
Ξέρω περί τους 30 ανθρώπους που ακούνε Κρητικός και γουρλώνουν τα μάτια, με την επόμενη σκηνή να θέλουν να τους βρει με τα πόδια στην πλάτη...
Το νησί πολλοί αγάπησαν (όλοι σχεδόν), τους Κρητικούς σχεδόν ουδείς...
Ή μάλλον, το νησί αυτό, της υπερβολής, δεν θα μπορούσε παρά να ξυπνά υπερβολικά αντίξοα συναισθήματα.
Ετσι λοιπόν οι άνθρωποι που ξέρω είναι απόλυτα κι ανένδοτα μοιρασμένοι στο πως οι Κρητικοί είναι είτε πολύ καλοί άνθρωποι, είτε πολύ κακοί... Μέση λύση δεν έχουμε. Ποτέ δεν άκουσα κανένα να λέει κάτι αδιάφορο. Ή τους αγαπάς ή τους σιχαίνεσαι...
Οι Κρητικοί είναι περίεργη πάστα. Δηλώνουν απολύτως αδιάφοροι για τον κόσμο πέραν του κρητικού (τους) πελάγους, άντε και του λιβυκού, για το οποίο γίνεται προσπάθεια να μετονομαστεί σε "τσι κρήτης" και εξακολουθούν να θέλουν αυτονομία ως κράτος κατά βάθος, αφού "όλα τα καλά έχει η Κρήτη, ίντα τσι λείπει δηλαδή να ζηλέψουμε; επαέ είναι η ζη (γη) του παραδείσου". Στην περίπτωσή τους ο κομπλεξισμός έχει να κάνει ξεκάθαρα με σύμπλεγμα υπεροχής, εν αντιθέσει με τους άνωθεν Σαλονικιούς, που παρά τη γεωγραφική τους ανωτερότητα πάντα θα νιώθουν υπό της Αθήνας (ως επί το πλείστον κι εδώ), γιατί "δεν έχουμε μετρό, δεν έχουμε καλό αεροδρόμιο, τον Αρη τον ρίξατε στη Β' Εθνική, άντε γαμήσου Αη Βασίλη, έχουμε Αη Δημήτρη εμείς εδώ φιΛαράκι...".
(καλό είναι εδώ κάπου να υπογραμμίσω ότι τρέφω μεγάλη εκτίμηση για τη Σαλονίκη, για να μην παρεξηγηθώ, αλλά έχω και μια εμπεριστατωμένη άποψη για τα περί κόμπλεξ και δεν σηκώνω αντίρρηση...)
Οι Κρητικοί ζουν στον κόσμο τον δικό τους, οι άλλοι είναι οι "ξένοι" και για τους άλλους όλα αυτά εκεί κάτω είναι ξένα, τόσο που οι μανάδες λένε στα παιδιά τους "κρητικές από χιλιόμετρα και πάλι θα τρέχεις" και οι μπαμπάδες λένε στους γιους τους το αστείο μεν, αληθινή ιστορία δε, για τον γάμο και τον κουμπάρο από τα Χανιά (αν δεν την ξέρετε δεν θα σας την πω εγώ...) για να αποδείξουν πως οι μάγκες (κρητικοί) δεν υπάρχουν πια ή τέλοσπαντων πουστέψανε αρκετοί...
αυτοί που αγαπάνε πάλι τους κρητικούς είναι μάλλον είτε γιατί κάνανε κάποιο γερό φαγοπότι σε κρητική ταβέρνα/σπίτι/εστιατόριο/..., είτε γιατί έχουν κάνει διακοπές σε μία από τις πιο όμορφες γωνιές του νησιού, είτε γιατί έχουν μάθει κάποια πράγματα στη ζωή να μην τα παίρνουνε πολύ στα σοβαρά...
και αυτοί ακριβώς έχουν πιάσει και το καλύτερο νόημα... μπορείς να τους μισείς για τον εγωκεντρισμό τους, την υπερβολή τους, τις φανφάρες που λένε για να κοκορευτούν, τις ατελείωτες ιστορίες για καραμπίνες και μπουνιές σε κάποιο κοντινό σοκάκι ή χωριό ή να τους αγαπήσεις για την απίστευτη φιλοξενία τους (σε σημείο πάντα υπερβολικό), την προστατευτικότητά τους, την διάθεση να μοιραστούν τα πάντα και να προσφέρουν τόσα πολλά και πάντα να τους ζηλέψεις που έχουν διαμονή 365 ημερών σε ένα από τα πιο όμορφα και πλήρη νησιά του πλανήτη...
ενίοτε μπορείς να γελάσεις μαζί τους, γιατί η γραφικότητα, θετικώς εννοούμενη ή όχι, ξεχειλίζει κι αυτή με τη σειρά της στο νησί.
ο υπάλληλος της Εθνικής Τράπεζας, στο υποκατάστημα Κρήτης, ήταν μια καλή ευκαιρία να θυμηθώ γιατί δεν πρέπει να τους παίρνεις βαριά την καρδιά ποτέ. Γιατί έχουν, σχεδόν, πάντα καλή πρόθεση και γαμώ τα λεξιλόγια...
Εγώ: "Καλησπέρα, θέλω να αλλάξω τα στοιχεία σε ένα λογαριασμό που άνοιξα σε εσάς, αλλά μένω Αθήνα...".
Κρητικός Υπάλληλος: "Ε, να πάτε σ' ένα εκεί πέρα (Αθήνα το εκεί πέρα)".
Εγώ: "Μα πήγα και μου είπαν να πάρω εσάς..."
Κρητικός Υπάλληλος: "Ε, να τους πεις να πα να κουρευτούνε!"
Εγώ: "... Μάλιστα... Ε..."
Κρητικός Υπάλληλος: "Για πε' μου τα στοιχεία σου..."
Εγώ: "Μπλα, μπλα, μπλα..."
Κρητικός Υπάλληλος: "Είσαι η τάδε κι έμενες εκεί;"
Εγώ: "Μάλιστα..."
Κρητικός Υπάλληλος: "Ε, θα πας αύριο εκεί πέρα, θα τους πεις να στα αλλάξουνε κι άμα σου πούνε όχι θα τους πεις να πάρουνε στο εσωτερικό τάδε και θα σου τσι καταστέσω εγώ...."
Εγώ: .... γέλιο ... ξανά γέλιο ... stop ... "Μάλιστα, 'φχαριστώωωώ...".
μα πως να μη μου φτιάξει η μέρα, εκεί που ξέρω τουλάχιστον 10 τύπους που θα ωρύονταν για την ψευτομαγκιά του κρητικού μας...;
καλή πρόθεση, αστεία προφορά και λεξιλόγιο από τα λίγα... αν εκνευρίζεσαι με κάτι τέτοιο, πρέπει να βρεις κάποιο χόμπι να βγάλεις σκάρτη ενέργεια. μετά ο κόσμος θα είναι καλύτερος, ακόμη και μακριά από την Κρήτη...
:)
Το νησί πολλοί αγάπησαν (όλοι σχεδόν), τους Κρητικούς σχεδόν ουδείς...
Ή μάλλον, το νησί αυτό, της υπερβολής, δεν θα μπορούσε παρά να ξυπνά υπερβολικά αντίξοα συναισθήματα.
Ετσι λοιπόν οι άνθρωποι που ξέρω είναι απόλυτα κι ανένδοτα μοιρασμένοι στο πως οι Κρητικοί είναι είτε πολύ καλοί άνθρωποι, είτε πολύ κακοί... Μέση λύση δεν έχουμε. Ποτέ δεν άκουσα κανένα να λέει κάτι αδιάφορο. Ή τους αγαπάς ή τους σιχαίνεσαι...
Οι Κρητικοί είναι περίεργη πάστα. Δηλώνουν απολύτως αδιάφοροι για τον κόσμο πέραν του κρητικού (τους) πελάγους, άντε και του λιβυκού, για το οποίο γίνεται προσπάθεια να μετονομαστεί σε "τσι κρήτης" και εξακολουθούν να θέλουν αυτονομία ως κράτος κατά βάθος, αφού "όλα τα καλά έχει η Κρήτη, ίντα τσι λείπει δηλαδή να ζηλέψουμε; επαέ είναι η ζη (γη) του παραδείσου". Στην περίπτωσή τους ο κομπλεξισμός έχει να κάνει ξεκάθαρα με σύμπλεγμα υπεροχής, εν αντιθέσει με τους άνωθεν Σαλονικιούς, που παρά τη γεωγραφική τους ανωτερότητα πάντα θα νιώθουν υπό της Αθήνας (ως επί το πλείστον κι εδώ), γιατί "δεν έχουμε μετρό, δεν έχουμε καλό αεροδρόμιο, τον Αρη τον ρίξατε στη Β' Εθνική, άντε γαμήσου Αη Βασίλη, έχουμε Αη Δημήτρη εμείς εδώ φιΛαράκι...".
(καλό είναι εδώ κάπου να υπογραμμίσω ότι τρέφω μεγάλη εκτίμηση για τη Σαλονίκη, για να μην παρεξηγηθώ, αλλά έχω και μια εμπεριστατωμένη άποψη για τα περί κόμπλεξ και δεν σηκώνω αντίρρηση...)
Οι Κρητικοί ζουν στον κόσμο τον δικό τους, οι άλλοι είναι οι "ξένοι" και για τους άλλους όλα αυτά εκεί κάτω είναι ξένα, τόσο που οι μανάδες λένε στα παιδιά τους "κρητικές από χιλιόμετρα και πάλι θα τρέχεις" και οι μπαμπάδες λένε στους γιους τους το αστείο μεν, αληθινή ιστορία δε, για τον γάμο και τον κουμπάρο από τα Χανιά (αν δεν την ξέρετε δεν θα σας την πω εγώ...) για να αποδείξουν πως οι μάγκες (κρητικοί) δεν υπάρχουν πια ή τέλοσπαντων πουστέψανε αρκετοί...
αυτοί που αγαπάνε πάλι τους κρητικούς είναι μάλλον είτε γιατί κάνανε κάποιο γερό φαγοπότι σε κρητική ταβέρνα/σπίτι/εστιατόριο/..., είτε γιατί έχουν κάνει διακοπές σε μία από τις πιο όμορφες γωνιές του νησιού, είτε γιατί έχουν μάθει κάποια πράγματα στη ζωή να μην τα παίρνουνε πολύ στα σοβαρά...
και αυτοί ακριβώς έχουν πιάσει και το καλύτερο νόημα... μπορείς να τους μισείς για τον εγωκεντρισμό τους, την υπερβολή τους, τις φανφάρες που λένε για να κοκορευτούν, τις ατελείωτες ιστορίες για καραμπίνες και μπουνιές σε κάποιο κοντινό σοκάκι ή χωριό ή να τους αγαπήσεις για την απίστευτη φιλοξενία τους (σε σημείο πάντα υπερβολικό), την προστατευτικότητά τους, την διάθεση να μοιραστούν τα πάντα και να προσφέρουν τόσα πολλά και πάντα να τους ζηλέψεις που έχουν διαμονή 365 ημερών σε ένα από τα πιο όμορφα και πλήρη νησιά του πλανήτη...
ενίοτε μπορείς να γελάσεις μαζί τους, γιατί η γραφικότητα, θετικώς εννοούμενη ή όχι, ξεχειλίζει κι αυτή με τη σειρά της στο νησί.
ο υπάλληλος της Εθνικής Τράπεζας, στο υποκατάστημα Κρήτης, ήταν μια καλή ευκαιρία να θυμηθώ γιατί δεν πρέπει να τους παίρνεις βαριά την καρδιά ποτέ. Γιατί έχουν, σχεδόν, πάντα καλή πρόθεση και γαμώ τα λεξιλόγια...
Εγώ: "Καλησπέρα, θέλω να αλλάξω τα στοιχεία σε ένα λογαριασμό που άνοιξα σε εσάς, αλλά μένω Αθήνα...".
Κρητικός Υπάλληλος: "Ε, να πάτε σ' ένα εκεί πέρα (Αθήνα το εκεί πέρα)".
Εγώ: "Μα πήγα και μου είπαν να πάρω εσάς..."
Κρητικός Υπάλληλος: "Ε, να τους πεις να πα να κουρευτούνε!"
Εγώ: "... Μάλιστα... Ε..."
Κρητικός Υπάλληλος: "Για πε' μου τα στοιχεία σου..."
Εγώ: "Μπλα, μπλα, μπλα..."
Κρητικός Υπάλληλος: "Είσαι η τάδε κι έμενες εκεί;"
Εγώ: "Μάλιστα..."
Κρητικός Υπάλληλος: "Ε, θα πας αύριο εκεί πέρα, θα τους πεις να στα αλλάξουνε κι άμα σου πούνε όχι θα τους πεις να πάρουνε στο εσωτερικό τάδε και θα σου τσι καταστέσω εγώ...."
Εγώ: .... γέλιο ... ξανά γέλιο ... stop ... "Μάλιστα, 'φχαριστώωωώ...".
μα πως να μη μου φτιάξει η μέρα, εκεί που ξέρω τουλάχιστον 10 τύπους που θα ωρύονταν για την ψευτομαγκιά του κρητικού μας...;
καλή πρόθεση, αστεία προφορά και λεξιλόγιο από τα λίγα... αν εκνευρίζεσαι με κάτι τέτοιο, πρέπει να βρεις κάποιο χόμπι να βγάλεις σκάρτη ενέργεια. μετά ο κόσμος θα είναι καλύτερος, ακόμη και μακριά από την Κρήτη...
:)
posted by hobgoblin at 3/16/2006 12:55:00 μ.μ.
2 Comments:
o kurios basilis, o mpampas tou steliou tou filou mou, apo tin agia galini, thelei na mas pantrepsei olous me kritikes,einai ta kalutera koritsia tharrei.
Ωραιο κομματι. απλα μια ενσταση.
Μέση λύση δεν έχουμε. Ποτέ δεν άκουσα κανένα να λέει κάτι αδιάφορο. Ή τους αγαπάς ή τους σιχαίνεσαι...
Τιποτα απο τα δυο προσωπικα. Απο τη μια υπαρχει ο Μπαλος, το Ελαφονησι, τα Φαλασαρνα, το φαραγγι, τα ΧΑΝΙΑ γενικα και οι ανθρωποι που γνωρισει, γλυκυτατοι μεσα στην αφελεια τους.
Απο την αλλη οι γραφικοι που περιγραφεις, οι φανταροι που γνωρισα, ψευτοπαληκαραδες και ψευτομαγκες, τοσο αντρες, που ξεχναγανε τα βυσματα και τα γλυψιματα τους, πισω απο τις γελοιες φωνουλες τους για το μεγαλειο της Κρητης.
ΜΕγαλη συζητηση. Πολυ σωστο αυτο με το κομπλεξ ανωτεροτητας που ειπες. Ισως, αν εμενα και εγω σε αυτον τον παραδεισο, μπορει να τον ειχα. Αλλα τοσο βλακας δεν θα ημουν, οσο αρκετοι απο αυτους. Ουτε τοσο ψευτοπαλληκαρο.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home