Αγαπητοί συνάδελφοι και λοιποί (μαλάκες)

Σας πειράζει λοιπόν ο ρατσισμός στον κόσμο και οι κακοί ΑμερικΑνοι, οι καταστροφικοί Αγγλοι στα νησιά και οι υποανάπτυκτοι στον Εύοσμο (τυχαίο παράδειγμα, I swear...). Σας πειράζει η δολοφονική μανία αρχιαφεντάδων, η εκμετάλλευση της σοδειάς από τη Ρωσία ή οι καταστροφές στην χλωρίδα (και την πανίδα βεβαίως) της Αφρικής...
Τα κακά του κόσμου, κατάπτυστα, ελεεινός κόσμος, αθλιότης παντού και επαίσχυντος ντουνιάς...

Αντί να ασχολείστε με αυτά που είναι μερικές χιλιάδες θαλασσινά μίλια μακριά και, «ναι θέλω να αλλάξω τον κόσμο, αλλά έχω μονάχα 21 μέρες άδεια και έχω ήδη κλείσει για Κρήτη», αντί να ασχολείστε με τον πλανητάρχη (τον γνωστό ή άλλου τύπου), που «εδώ δεν μπόρεσε ο Οσάμα, ποιός είμαι ‘γω, που το καμικάζι κιόλας δεν το πίνω ούτε σφηνάκι πια (c’ est passé)», δεν κάνει κανείς ένα γαμω-κόπο (ναι, δεν άντεξα δίχως το αγαπημένο μου λήμμα περισσότερο) να ασχοληθείς με τους μαλάκες ακριβώς, εκεί δα, για δες, δίπλα σου;;

Αλλά όχι, αυτοί είναι πλησίον κι εσύ νόμιζες πως εννοούσε ακριβώς αυτούς ο τύπος που έλεγε περί αγάπης. Δεν διευκρινίστηκε βεβαίως, και μαλακία Του, πως αν ο πλησίον σου είναι ένας σιχαμερός, γλοιώδης τύπος δεν χρειάζεται να τον αγαπήσεις, αλλά ενδείκνυται να τον συνετίσεις και μετά τις 100 αποτυχημένες προσπάθειες να τον αρχίσεις σε τίποτα μπάτσες, που κι αν δεν συνέλθει, αν μη τι άλλο θα βοηθήσουν στο δικό σου ξενέρωμα και μπορείς να πας σπίτι να κρεμάσεις τα κορδελάκια (πρώην νεύρα) για διακοσμητικό... Σε ιδανικές περιπτώσεις, εκδίδεις και ένα 100σέλιδο «όταν η θάλασσα αγριεύει – νεύρα ποτέ ξανά...» και κάνεις κι ένα σποτάκι στο alter, που έχει ψιλοξεμείνει.

Αλλά, και πάλι, ΟΧΙ, δεν θα το κάνεις. Αντ’ αυτού θα τους υπομείνεις και ως εκεί καλά, αλλά θα τους σφίξεις και το χέρι και καμιά φορά θα γελάσεις και με κάποιο από τα μαλακισμένα αστεία τους, θα χρησιμοποιήσεις πολλάκις την χαϊδευτική κατάληξη –άκι, κολλημένη στο όνομά τους και θα ντραπείς γι’ αυτό μόνο, και αν, τύχει και μιλήσεις με τον αδερφό σου, που του αρμόζει και σου βγαίνει ειλικρινά, αλλά το είχες κάνει πρωτύτερα με ένα σιχαμένο μίασμα του περιβάλλοντα σου χώρου. Και θα κάνεις κι ένα τσιγάρο μαζί τους και θα κουτσομπολέψεις και τον κάποιον, όποιον να ‘ναι, διότι είναι σπορ αγαπημένο, και θα βγεις και καμιά βόλτα, γιατί με κάποιους πρέπει να κάνεις PR, όπως πια είναι εν συντομία το ταλέντο στο γλύψιμο, δίχως ενοχοποιητικά αποτυπώματα σάλιου, και θα πας στις γιορτές ή τα γενέθλια ή τις βαρετές συνεστιάσεις στο σπίτι τους, αλλά θα μείνεις να τους σιχαίνεσαι το ίδιο κάθε επόμενη μέρα, γιατί έχουν αυτό το κατώτερο βλέμμα και ξέρεις πως πίσω από ό,τι βλέπεις είναι τόσο κενό όσο οι εσωτερικοί χώροι των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, ναι, να άλλο ένα μείζον θέμα που θα μας απασχολήσει κάποια μέρα της εβδομάδας...

Ναι, νιώθω και είμαι ένας καλύτερος άνθρωπος κάθε μέρα των χρόνων μου, γιατί υπάρχουν περίπου ΠΕΝΤΕ τύποι τριγύρω στη ζωή μου που δε σαλιώνω και δεν έχουμε κάνει ΠΟΤΕ χειραψία...