guns but no roses

"τι απέγινε ο Axl Rose?"
"ποιος;"
"αυτός παιδάκι μου, ο τύπος με την μπαντάνα που λέγε κάτι σατανιστικά...;"

O Axl Rose... Χμμμ... Σκουριασμένο είδωλο των late 80s, κρατάει ακόμη τα μπόσικα ή κάπως έτσι...

ο άνθρωπος που κάποτε ζητούσε εισιτήριο για την πόλη του παραδείσου, είναι κάτι σαν ξεπεσμένος σημαιοφόρος της άλλοτε δυναστείας των guns 'n' roses. το rock αλλάζει. αλλά κάποια πράγματα μένουν πάντοτε τα ίδια.

διαβάζω:
τίτλος: "Το Rock και οι Έλληνες". άκυρο εξ αρχής; μπορεί, συνεχίζω να διαβάζω... κείμενο:
"* VAVOURA BAND
Τζώννυ Βαβούρας: Μπάσο, Τραγούδι
Γιάννης Δρόλαπας: Κιθάρα
Βαγγέλης Βέκιος: Τύμπανα

-Ανακατατάξεις:
(- Γιάννης Δρόλαπας, Βαγγέλης Βέκιος, + Χρήστος Ταμπουρατζής, Τάκης Κουβατσέας)"

στέκομαι... Τάκης Κουβατσέας... Το Rock και οι Ελληνες...
Τι λέτε ρε;

Ο Τάκης ο Κουβατσέας. Δεν θα μου έλεγε απολύτως τίποτα το όνομα, αν δεν είχα περάσει εκείνο το βράδυ Πέμπτης χαζεύοντας TV, the Greek fainomen-a, που τον πέτυχα κι ήταν τόση η σαστιμάρα που τον έκανα και post...
Αλλά όνομα δεν είχα συγκρατήσει...

Αν ο Τάκης Κουβατσέας αντιπροσωπεύει το ελληνικό ροκ λέω να το γυρίσω γρήγορα στις εφηβικές μου συνήθειες. Ο Σάκης δεν ισχυρίστηκε πως ήταν ποτέ rock και δεν έκανε πολύ προσπάθεια να ξεχωρίσει. Γνήσια πράγματα, ξεκάθαρα και ύστερα τα βάζεις κάτω να διαλέξεις.

Ο Mick Jagger μπορεί να θυμίζει rock σταφίδα πια, αλλά λυγίζει ακόμη με την ίδια μαγκιά το κορμί του και οι ρυτίδες του πληθαίνουν όμορφα από την δύναμη των λέξεων που τον παραμορφώνουν...

Αν rock γίνεσαι με κακοφτιαγμένο smoky eyes, attitude gay με βλέμμα ανωτερότητας, συχνά σαββατοκύριακα στην κοσμική Μύκονο κι εμφανίσεις στον Φώτη και τη Μαρία (μας) θα προτιμήσω ακόμη και τον ξεπεσμένο Axl Rose και ό,τι μένει να θυμίζει το "paradise city". Εκεί τουλάχιστον the grass is green and the girls are pretty. Κι αν γουστάρεις εκεί πας και με γόβα-στιλέτο, όχι με καρφιά και πέτσινο που τα ΄χεις στη μεριά της ντουλάπας "rock fridays". Αν και γόβες θα φόραγε κι ο Κουβατσέας, αν περνούσαν άποψη, θαρρώ...