V for V-antastic

καιρό είχα να δω ταινία που να μου κόψει την όρεξη για τα νάτσος, που κρατούσα καθηλωμένα επί 30 περίπου λεπτά μπροστά μου, αφού δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τη μούρη μου από την οθόνη ούτε για δευτερόλεπτο...

με προβληματίζει που συγκινήθηκα με την Τραφάλγκαρ Σκουέαρ, ή που αλλάζουν οι καιροί, ή μόνο εγώ, αφού τελευταία φορά που μου συνέβη το αντίστοιχο πρέπει να ήταν στην πιο ζουμερή σκηνή του Νότινγκ Χιλ, ή σε κάποια άλλη σκηνή, όπου καρδούλες περνάνε πίσω από το σελιλόιντ, διακριτές απόλυτα σε μένα...

με προβληματίζει και που δεν ήταν όλα το ίδιο β-ανταστικά όταν βγήκα από το σινεμά, αλλά the hell with it, πέρασα δυο περίπου καταπληκτικές ώρες και χωρίς να δω τη μούρη του πρωταγωνιστή. έμεινα να χαζεύω τη νάταλι, που αυτό το κορίτσι, τελικά, το κάτι της το έχει...

δεν ξέρω τι έγινε το βράδυ, υποθέτω χαμός, με τόση αβάντα, αλλά στις 16:15 μόνο εγώ και μερικοί ακόμη καμμένοι ήταν, αλλά θαρρώ πως όλοι περάσαμε καλά κι αν στη μεσημεριανή ζώνη σταματήσουν να προβάλλουν τον "Γουίνι δε Που και άλλα βατραχάκια", μπορεί να το κάνω και θεσμό το σύστημα. βέβαια τρως μετά μια ξενέρα που βγαίνεις κι έχει ντάγκλα ήλιο, αλλά τουλάχιστον δεν έμαθες πως χτυπάει το κινητό του 25% της περιοχής σου, ούτε τι ώρα θα είναι έτοιμα τα μπιφτέκια του από-πίσω σου. χάνεις βέβαια και τη μανούρα με τις φορτωμένες γκόμενες, αλλά τι τα θες, έβδομη τέχνη, πρέπει να το γυρνάς που και πού στην κουλτούρα: "σόρι μίσες, στο Κέμπριτζ μαθαίναμε για τον υγιή σχολιασμό παύλα κριτική εν ώρα εξελίξεως της ταινίας, αλλά αν σας ενοχλήσαμε γιατί δεν πάτε να βάλετε το τηλέφωνο του ντους σε κάτι πρόχειρο και ανοιχτό, φαίνεστε στ' αλήθεια σε απόγνωση... εντ μάι απόλοτζις". Αυτά από μια εμπειρία στην υπέροχη (...) ταινία, με τα εξαιρετικά πάντως εφέ: "το βασίλειο των ουρανών".

τα παραπάνω για τη βεντέτα των Ουατσόφσκι Μπρος και τώρα περιμένουμε εκείνο το ρημαδο-X-Men (διαφορετικά γνωρίζουμε που να αποτανθούμε και όχι, δεν θα είναι τζεντλ), πριν το ξαναρίξουμε στον Πολάνσκι. Ασε που έρχεται κι ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ. Τι να πρωτοκάνεις πια σε μια άνοιξη, όλα από μια γυναίκα περνάνε τελικά...