Νευράκια, νευράκια...

(Λοιπόν, ένας σύντομος απολογισμός, κατά τον οποίο έχουμε και λέμε... Δύο νευριασμένα ποστάκια, τσίτα και μπινελίκι, φταίει η Eurobank κι ο κακός μου ο καιρός..., ένα νευριασμένο ΣΚΔ, φταίει το νυχτέρι του Σαββάτου στο λάθος μέρος, μια Κυριακή στο (ίδιο) λάθος μέρος (πάλι), μια Δευτέρα, ναι, πάλι εκεί, ένας απροσάρμοστος στη ζωή μου, μια πόρτα που έμεινε ανοιχτή, ναι, συμβαίνουν όλα τελικά...)

Κάτι κουρασμένα παλικάρια, το Σάββατο το βράδυ έριξα μια-δυο ματιές γύρω μου, φίλοι και γνωστοί, όλοι κάτι κουρασμένα παλικάρια, σωριασμένοι στις καρέκλες μας ή και κάπου πιο πέρα, "μεγαλώσαμε" συμπέρανε (μάλλον) κάποιος, εγώ αρνούμαι να το πιστέψω από τα 25 μου, θα κάνω το κρας-τεστ το καλοκαίρι. Για την ώρα θα μου φταίει το λάθος τριήμερο, οι αλλαγές που σου αρέσουν αλλά κουράζουν, ο βαρύς χειμώνας που δεν θα αγαπήσω ποτέ κοντά στο "όσο πρέπει".

Υπάρχει κόσμος που δεν είναι εντάξει με τον εαυτό του γιατί κάτι του λείπει και δεν το ξέρει. Υπάρχει και κόσμος που δεν είναι εντάξει με τον εαυτό του, κι ας έχει όλα όσα χρειάζεται. Γιατί πάλι δεν το ξέρει...

Υπάρχει ένας τύπος που είχε γνωρίσει με μεγάλο, μεγαλύτερο του αρμόζοντος είναι η (συχνή) αλήθεια, ενδιαφέρον. Μια-δυο ματιές που είναι αρκετές για να σου φτιάξουν το κέφι σε μια περίοδο που όλα τα άλλα τα πήρε ο διάολος για βόλτα στην παραλιακή κι έχασε τον δρόμο. Για λίγο καιρό νόμιζα ότι, υπό συνθήκες, θα μπορούσε να είναι my next best thing. Μετά οι συνθήκες πήγαν κι αυτές προς παραλία και αφού ξεπερνάς τις τύψεις ή τις ενοχές ή ό,τι τέλοσπαντων σε κάνει να τινάζεις το κεφάλι σου μήπως και ήταν ζάλη κι όχι απλά το προηγούμενο βράδυ σου, σε μια-δυο ματιές είδα έναν άνθρωπο που κάτι θέλει κι ακόμη δεν ξέρει τι, αλλά σίγουρα δεν ήταν η ίδια όμορφη εικόνα του πριν.

Αυτός δεν ξέρει, εγώ ξέρω... Και πάλι... Κι αν ξέρω δυσκολεύομαι να το πω, δεν έχω τα λόγια ή δεν έχω τα κότσια. Αν τα βλέμματα δεν συναντώνται με ό,τι απορρίπτεις, δεν πίστεψες βέβαια πως είναι και τόσο διαφορετικά.

("Δεν είσαι τόσο cool όσο νομίζεις...", αυτό μου έμεινε, όχι επειδή δεν είμαι τόσο, αλλά για το όσο. δεν γνώριζα καν, αλλά όλοι από κάπου ξεκινάμε, οπότε το παίρνω ως φιλοφρόνηση και i ll try to live up to the expectations.)

απογραφή: ένας άχρηστος πρόλογος, ένας άχρηστος επίλογος και ένα-δυο σκόρπιες σκέψεις, έτσι για λίγο ακόμη άδειασμα αχρήστων...

coming soon... Truman Capote και πως να περάσετε στην αιωνιότητα, παρέα με την αθλιότητα...