dare to get bored

για άνθρωπος που βαριέται γρήγορα είναι τρομακτικά παράδοξο πως με ταράζει η ιδέα της αλλαγής... θέμα της εκ γεννετής ανισορροπίας μου θαρρώ, αλλά με ταλαιπωρεί.

το αγαπημένο μου τζιν ξεθωριάζει πάνω μου, δίνω μάχη να το ξεκολλήσω για μια μέρα, μετά είναι εκεί θαμμένο στη στοίβα, ξεχασμένο...

το αγαπημένο μου χρώμα, παλεύω να το αλλάξω, μου φτιάχνει τη διάθεση, μετά είναι μουντό, βαρετττό...

το καλύτερο φαγητό (της μαμάς) μυρίζει τόσο καλά, όσο το νιώθεις στη διαδρομή ουρανίσκος-στομάχι, είναι η καλύτερη προθέρμανση για τσιγάρο και καφέ, μετά μυρίζει ξανά το ίδιο, χάλασε και η γεύση, ρουτίνα...

το ομορφότερο τραγούδι που σου ξεκινάει τη μέρα με λίγο bouncing πρώτα εδώ, μετά εκεί, volume up, bounce, στροφή γύρω από τον εαυτό σου, step, volume max, μετά είναι πολύ επίπεδο, πολύ κουραστικό, πολύ ίδιο...

τους καινούριους ανθρώπους που έχουν τόση πλάκα, τόσο κέφι, μοιάζουμε τόσο σε αυτό, δεν μοιάζουμε καθόλου στο άλλο. μετά έχουν περισσότερη (πλάκα) από όση πρέπει, πάντα (μα πάντα) κέφι, λίγο κακό χιούμορ, ακατανόητες συμπεριφορές, δεν μοιάζουμε καθόλου σε τίποτα...

τη δουλειά μου που είναι ό,τι καλύτερο μπορώ να κάνω, που με εκφράζει, μου δίνει κίνητρο, καινούριες ιδέες, μετά είναι απλά το ίδιο κτίριο, με το ίδιο γραφείο, τις ίδιες απέναντι φάτσες και την ίδια ρουτίνα σε κάτι που μπορώ να κάνω λιγότερα καλά από κάτι άλλο...

υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που τα ξέρουν αυτά από πριν. και διαλέγουν τρόπο ζωής όπως τους πρέπει. ο david ξεκίνησε από τη γένοβα, συνέχισε λίγο ακόμη πατριωτικά με μιλάνο κι ύστερα... φινλανδία, αγγλία, βραζιλία, ελλάδα... και ποιος ξέρει... ο david ήξερε και διάλεξε από τότε. "όλοι γκρινιάζουμε για τη ρουτίνα, αλλά όταν μας ρώτησαν κάποτε πόσοι από εμάς θέλουν τη συνήθεια, από τις συμβάσεις για ταξιδιώτες του κόσμου με τρίμηνες συμβάσεις το δικό μου γκρουπ είχε μόνο εμένα κι έναν ακόμη...".

ιταλία, φινλανδία, αγγλία, βραζιλία, ελλάδα... τον άκουγα με γουρλωμένα μάτια, αλλά ειλικρινά δεν έχω ιδέα ποιο γκρουπ θα διάλεγα... κι ας ξέρω πως δεν υπάρχει κάτι που να μην το έχω βαρεθεί ως σήμερα - έστω κι αν με ενθουσίασε ξανά ύστερα από λίγο.