play the (fuckin) music loud

τους pink floyd για το πιο ωραίο soundtrack της τελευταίας (σχεδόν) διετίας (1)

τον johnny cash DM - almost - για (μερικά από) τα πιο βασανιστικα βράδια του καλοκαιριού - ελπίζοντας να τελειώσουν σύντομα (2)

τους goo goo dolls για το ένα και μοναδικό τραγούδι (3)

τον DJ Z and... thank you, thank you for makin us numb (4)

τους Stones που συμμαχούν με τις διεφθαρμένες μου διαθέσεις και κάπως έτσι μου έκαναν το χατίρι (5)

τους cure for there are days just like heaven (6)

τον bryan adams γιατί δεν ντρεπόμαστε για το παρελθόν μας κι ας γράφτηκε με λάθος timing (για τον Μπίγαλη, ναι, ντρέπομαι) (7)

τους pearl jam γιατί ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για το (άλλο) λάθος timing (7+1)

μέρες που είναι...

...λέω να ανάψω το fuck off-mode (2) και να την περάσω με φίλους, που προλαβαίνουν τις επιθυμίες μου, θυμούνται τις ηλίθιες παραξενιές μου, με βρίζουν άφοβα και μένουν πάντα εκεί, με περιμένουν να κατέβω, να αποφασίσω, να ξεθυμάνω, να ξαναθυμώσω, θυμούνται να μη με ρωτάνε ποτέ μα ποτέ "τι έχεις" (6) και μου απαντάνε με το ίδιο βλέμμα ακόμη και τις μέρες που δεν είμαι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα τύπισσα (7+1), γιατί η wonder-αύρα μου ψόφισε μαζί με την τελευταία μέρα του αυγούστου και δεν τη μαζέψαμε ούτε από το πάτωμα.

μέρες που είναι...

όσοι φύγανε ή ξεχαστήκανε, για όσους μπερδευτήκανε δηλαδή κι αυτούς ακόμη που κήρυξαν νόμο σιωπής ή δεν τσέκαραν την τελευταία υπενθύμιση στη λίστα με τις υποχρεώσεις, καλό ταξίδι και βάλτε τη γαμημένη ζώνη ασφαλείας...

- btw i tried to say I wont be there -


ps. συμπαρασύρθηκα, αλλά ήτο υπό την συνεπικουρία χώρου, χρόνου και καιρού. του κακού μου. ε τώρα;