tequila anyone?

Tον Β., λίγο-πολύ, όλοι τον θεωρούσαμε τρελό... Δεν τον είπε ποτέ κανείς κακό, αλλά όλοι το είχαμε συμφωνήσει, του είχαμε φορέσει την ταμπέλα και, ως σήμερα, ομολογώ δεν διαφωνώ, χωρίς ποτέ να το ψάξω παραπάνω. Η άσπρη που βαράει, το μαύρο που χαλάει, ό,τι κι αν ήταν, δεν είχα καμία αξίωση να ανακατευτώ στη ζωή ενός ανθρώπου, από τη στιγμή που στις καλές του μέρες μου χάριζε ένα από τα πιο αληθινά χαμόγελα στο τετράγωνο. Ο Β. πάλι, στις μέρες "τρέλας" δεν λογάριαζε και τίποτα. Αλλοιωνόταν το πρόσωπό του, σκοτείνιαζε και κυνηγούσε εχθρούς σε κάθε μικρή γωνιά του κτιρίου. Το ίδιο στόμα, με το αληθινό χαμόγελο, άρχιζε να εκτοξεύει απειλές, αστείες ή όχι, και οργή για κάτι που συνήθως δεν είχες ιδέα και σ' έκανε να σε κοιτάς πατόκορφα, να δεις αν σου κόλλησε κάτι βρωμερό πάνω και δεν το έβλεπες.

Οταν τον μάθαμε, σταματήσαμε και να πειραζόμαστε, σταματήσαμε και να ψαχνόμαστε.
"Τι λέει πάλι;"
"Ασ' τον μωρέ τον τρελό..."
Οταν τον ακούσαμε να κάνει το ελάχιστο της ανθρώπινης προσφοράς, άνθρωπος σε άνθρωπο, στα χρόνια της "χολέρας", σταματήσαμε και να θιγόμαστε. Μερικές φορές η πιο απλή στιγμή, που δεν σου πέρασε από το μυαλό όμως ποτέ να κάνεις (ναι, ούτε εμένα...), φέρνει τα πιο μεγάλα. Και έτσι έγινε, και έτσι "ξεχρέωσε" μάλλον οριστικά για ό,τι είπε κι ό,τι (έλεγε) θα κάνει.

Ο Β. εξακολουθούσε πάντα να μουρμουρίζει τα ίδια ακατάληπτα κι εμείς συνεχίσαμε πάντα να κάνουμε ό,τι τέλοσπαντων νομίζουμε ό,τι κάνουμε...
Πιστεύω ως και σήμερα ότι ναι, είναι μάλλον λίγο τρελός. Γι' αυτό και πιστεύω ακόμη πιο πολύ στη μεγάλη του σοφία. Αυτή που ξεστόμισε, μουρμουρητά πάντα, μια μέρα, όταν διαπίστωσε πως "αλλάζουν εδώ μέσα οι άνθρωποι. Μπαίνουμε όλοι στην τρέλα, γινόμαστε κακοί...".

Κάτι πήγε λάθος, ίσως στα θεμέλια να ρίξανε κατάρα, αλλά θα ορκιζόμουν πια, περνάς τη ζώνη του λυκόφωτος στην είσοδο αυτού του κτιρίου. αλλάζεις όλος, μίσος και βλέμματα οργής, ύποπτες ματιές, κάποιον να σιχαθείς, κάποιον να σε τρελάνει, κάτι αλλάζει και νιώθεις κάτι να σε πλακώνει και ύστερα βγαίνεις έξω, λίγες ώρες είναι αρκετές, να θυμηθείς πως δεν μισείς κανένα, δεν θες τίποτα και κάποιους δεν τους ξέρεις καν. να θυμηθείς να μην ξεχάσεις πως περνάς καλά, όλες εκείνες τις υπόλοιπες ώρες της ζωής σου και ναι η γη δε σταμάτησε να γυρίζει, ούτε έχεις μαύρο για χρώμα ψυχής...

tequila anyone?