η αλήθεια στον πάτο (της σελίδας)
είναι απόλυτα ξεκάθαρο πως σε μια στιγμή της ζωής σου έρχεσαι φάτσα-φάτσα με την αλήθεια.
την ίδια που δεν ήθελες να δεις, που της έκλεινες την πόρτα, που την φίμωνες, τη χτύπαγες αλύπητα.
αλήθεια. γυναίκες. επιμονή.
και από κάπου μπήκε και ήρθε ίσα-ίσα να σε κοιτάξει στα μάτια. μετά έφυγε. ό,τι είχε να πει δεν χρειάστηκε.
όταν αλλάξετε ματιές το ξέρεις πια καλά, χωρίς να σου μιλήσει. κι όταν φεύγει δεν αφήνει τίποτε. μόνο εσένα, εκεί να μαζέψεις κομμάτια κι ύστερα τα κάνεις ό,τι θες.
τα πετάς στα σκουπίδια, τα βάζεις σε μια γωνιά μαζί με τα υπόλοιπα άχρηστα ή με τα "προς τακτοποίηση" ή αν δε βαριέσαι μπορείς να σταθείς εκεί με τις ώρες να τα χαζεύεις κι ύστερα τα κολλάς.
τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία. σημασία έχει που είδες. και που γύρω δεν έχει τίποτα άλλο από τη σκιά σου. και μετά αναπόφευκτα πατάς στα πόδια σου. ξυπόλητος, μπορεί, αλλά πατάς. μέσα στη μιζέρια ενός 24ωρου ή 365 τέτοιων, αν νιώθεις πως δεν έχεις πιάσει πάτο, τότε ειλικρινά δεν έχεις. ακόμη κι αν χρειάζεται μια μικρή πινελιά για να γίνει, σημασία έχει ότι ακόμη μετράς κάποια εκατοστά πριν τον ακουμπήσεις. μετά όλα είναι πάνω. δεν έχει άλλο αυτό το βαρέλι, ό,τι άλλο είναι έξω από αυτό.
είναι απόλυτα ξεκάθαρο πως αν θες καινούρια αρχή δεν κρατάς τίποτα παλιό, ούτε μια ιδέα, ούτε μια τρίχα που παράπεσε. δεν συντηρείς τίποτα, δεν νοσταλγείς τίποτα, δεν σε νοιάζει και τίποτα.
είναι απόλυτα ξεκάθαρο πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. μπορεί να παλεύουν να συμβιβαστούν, να ικανοποιήσουν, να παλεύουν να μεταμορφωθούν, αλλά δε γίνεται και ο κόπος είναι μάταιος. όταν λένε "20 λεπτά" και κάνουν τέσσερα τέταρτα, όταν λένε σ' αγαπώ και δεν ξέρουν τι ακριβώς σημαίνει, όταν θυμώνουν με μια λέξη που κάτι τους θυμίζει, όταν δεν ενδιαφέρονται γιατί δεν ξέρουν πως να το κάνουν σωστά, όταν ενδιαφέρονται να σου φτιάξουν ό,τι πάντα σου χαλάνε, όταν δεν είναι εκεί όταν πρέπει κι όταν όχι.
είναι απόλυτα ξεκάθαρο ότι όλα αρχίζουν κανονικά από την αρχή και πιο απόλυτα ξεκάθαρο ό,τι με κάποιο διαολεμένο τρόπο ήθελα να γεμίσω την ασπρίλα της σελίδας.
α, και γαμώ το timing μου μερικές φορές ...
την ίδια που δεν ήθελες να δεις, που της έκλεινες την πόρτα, που την φίμωνες, τη χτύπαγες αλύπητα.
αλήθεια. γυναίκες. επιμονή.
και από κάπου μπήκε και ήρθε ίσα-ίσα να σε κοιτάξει στα μάτια. μετά έφυγε. ό,τι είχε να πει δεν χρειάστηκε.
όταν αλλάξετε ματιές το ξέρεις πια καλά, χωρίς να σου μιλήσει. κι όταν φεύγει δεν αφήνει τίποτε. μόνο εσένα, εκεί να μαζέψεις κομμάτια κι ύστερα τα κάνεις ό,τι θες.
τα πετάς στα σκουπίδια, τα βάζεις σε μια γωνιά μαζί με τα υπόλοιπα άχρηστα ή με τα "προς τακτοποίηση" ή αν δε βαριέσαι μπορείς να σταθείς εκεί με τις ώρες να τα χαζεύεις κι ύστερα τα κολλάς.
τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία. σημασία έχει που είδες. και που γύρω δεν έχει τίποτα άλλο από τη σκιά σου. και μετά αναπόφευκτα πατάς στα πόδια σου. ξυπόλητος, μπορεί, αλλά πατάς. μέσα στη μιζέρια ενός 24ωρου ή 365 τέτοιων, αν νιώθεις πως δεν έχεις πιάσει πάτο, τότε ειλικρινά δεν έχεις. ακόμη κι αν χρειάζεται μια μικρή πινελιά για να γίνει, σημασία έχει ότι ακόμη μετράς κάποια εκατοστά πριν τον ακουμπήσεις. μετά όλα είναι πάνω. δεν έχει άλλο αυτό το βαρέλι, ό,τι άλλο είναι έξω από αυτό.
είναι απόλυτα ξεκάθαρο πως αν θες καινούρια αρχή δεν κρατάς τίποτα παλιό, ούτε μια ιδέα, ούτε μια τρίχα που παράπεσε. δεν συντηρείς τίποτα, δεν νοσταλγείς τίποτα, δεν σε νοιάζει και τίποτα.
είναι απόλυτα ξεκάθαρο πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. μπορεί να παλεύουν να συμβιβαστούν, να ικανοποιήσουν, να παλεύουν να μεταμορφωθούν, αλλά δε γίνεται και ο κόπος είναι μάταιος. όταν λένε "20 λεπτά" και κάνουν τέσσερα τέταρτα, όταν λένε σ' αγαπώ και δεν ξέρουν τι ακριβώς σημαίνει, όταν θυμώνουν με μια λέξη που κάτι τους θυμίζει, όταν δεν ενδιαφέρονται γιατί δεν ξέρουν πως να το κάνουν σωστά, όταν ενδιαφέρονται να σου φτιάξουν ό,τι πάντα σου χαλάνε, όταν δεν είναι εκεί όταν πρέπει κι όταν όχι.
είναι απόλυτα ξεκάθαρο ότι όλα αρχίζουν κανονικά από την αρχή και πιο απόλυτα ξεκάθαρο ό,τι με κάποιο διαολεμένο τρόπο ήθελα να γεμίσω την ασπρίλα της σελίδας.
α, και γαμώ το timing μου μερικές φορές ...
posted by hobgoblin at 4/06/2006 05:55:00 μ.μ.
4 Comments:
καλή αρχή λοιπόν. ΒΤW, πιο ωραίο το blog σου έτσι.
θα 'ναι το λευκό, που κάτι σου θυμίζει.
ευχαριστώ, επίσης. έτσι δεν λένε οι ευγενικοί;
"είναι απόλυτα ξεκάθαρο πως αν θες καινούρια αρχή δεν κρατάς τίποτα παλιό, ούτε μια ιδέα, ούτε μια τρίχα που παράπεσε. δεν συντηρείς τίποτα, δεν νοσταλγείς τίποτα, δεν σε νοιάζει και τίποτα.
είναι απόλυτα ξεκάθαρο πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. μπορεί να παλεύουν να συμβιβαστούν, να ικανοποιήσουν, να παλεύουν να μεταμορφωθούν, αλλά δε γίνεται και ο κόπος είναι μάταιος. όταν λένε "20 λεπτά" και κάνουν τέσσερα τέταρτα, όταν λένε σ' αγαπώ και δεν ξέρουν τι ακριβώς σημαίνει, όταν θυμώνουν με μια λέξη που κάτι τους θυμίζει, όταν δεν ενδιαφέρονται γιατί δεν ξέρουν πως να το κάνουν σωστά, όταν ενδιαφέρονται να σου φτιάξουν ό,τι πάντα σου χαλάνε, όταν δεν είναι εκεί όταν πρέπει κι όταν όχι."
ali8eia aplws i8eles na gemiseis to leuko tis selidas? giati egw pisteuw oti kati 8eleis na mou peis. oxi "esy" se "mena" alla to sympan gia auta pou skeftomai. tespa, it's complicated kai oxi den exw piei :-)
kai gamw to timing sou pantws...
το σύμπαν μιλάει σε πολλούς εσχάτως xilaren.
το τι θέλει να πει δεν είναι ξεκάθαρο, αν και κάτι για "όλα καλά θα πάνε" μου κάνει...
α, ps. αφου δεν είχες πιεί, το συνιστώ... ;)
μετά είναι less complicated όλα.
respect, 'φχαριστώ. όλα μια συνήθεια είναι. ή μια ιδέα...; κάτι τέλοσπαντων τέτοιο.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home