Δύσκολοι αποχαιρετισμοί, ΟΙ ΑΠΑΛΕΥΤΟΙ

Αν υπάρχει ένα πράγμα να μου δένει το στομάχι κόμπο και να μου νερώνει τα μάτια είναι οι αποχαιρετισμοί.
Δεν θέλω ρε... Δεν μου αρέσει να αφήνω ούτε τόπους, ούτε φάτσες. Και κανείς δεν μου είπε ότι πρέπει να το συνηθίσω εξίσου καλά με το πρωινό ξύπνημα... (Που ούτε αυτό μου αρέσει).
Λίγοι αποχαιρετισμοί είναι που πέρασαν ανώδυνα. Κι αφού ντε και καλά πρέπει να χωρίζουν κάποτε-κάποτε οι δρόμοι του κόσμου, αποφασίζω ότι τουλάχιστον θα κόψω τις χαιρετούρες.
Οχι ρε! Δεν χαιρετάω! Δεν δίνω σημασία! Καμία! Το γεγονός δεν κατεγράφη!

Καλή αρχή, καλό ταξίδι, καλή ζωή...

Υ.Γ. Το υπερβολικό συναίσθημα ή που σε κάνει να ντρέπεσαι όταν το αφήνεις να κάνει βόλτα έξω, ή που σε πνίγει αν το κρατάς. Ντρέψου (κι) εσύ ρε!