Just a little help for my friends

Ο Κ.
που είναι ό,τι καλύτερο συνέβη στα προηγούμενα επτά χρόνια και στα επόμενα 89, που έρχεται πάντα πριν το ζητήσουμε και που θα ξέρει τι έγινε πριν καν μιλήσουμε και που δεν κοστίζει όσο οι πατερίτσες, αλλά κάνει καλύτερα την ίδια δουλειά... κι ας μην καταλαβαίνει πάντα.

Η Ο.
που ερωτεύεται κάθε μέρα ό,τι γυαλίζει σε βιτρίνα και μια στο τόσο, αλλά πολύ, ό,τι της αγγίζει το μυαλό και την πατάει εύκολα, γιατί καμιά φορά είναι όλα μόνο εκεί μέσα και ύστερα που ψάχνει να τα βρει έξω δεν υπάρχουν ή δεν παίρνουν από μεταποιήσεις... αλλά ψωνίζει πάντα...

Η Ρ.
που τσακώνεται συνέχεια και νευριάζει και φωνάζει και χτυπάνε τα δάχτυλά της από το τρέμουλο ρυθμικά και ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι και λέει πως θα μας δείρει όλους και μετά κοιταζόμαστε και είναι μια... χαψιά. Και γελάμε όλοι δυνατά.

Ο Ι.
Που πάντα θέλει όλα να τα εξηγεί και απολογείται συνέχεια και καμιά φορά βαριόμαστε να τον ακούμε, αλλά τουλάχιστον τον κοιτάμε στα μάτια και μιλάει, μιλάει και δεν αφήνει τίποτε να πέσει κάτω, γιατί μια φορά άφησε το κινητό του και έσπασε και ύστερα σταματάει και λέει συγγνώμη που μιλάει πολύ και μετά ξαναλέει συγγνώμη για τον ίδιο λόγο. Μετά μια ώρα.

Η Ν.
Που έχει τόση υπομονή και τόση ηρεμία και βαριέται τα μαγαζιά και γελάει με τα αστεία της Ρ. πάντα και είναι η μόνη ίσως που την κάνει να νιώθει τόσο καλά, όταν όλοι βαριούνται τις ανασφάλειές της και εμείς οι υπόλοιποι γλιτώνουμε έτσι λίγες γκρίνιες. Αλλά πάνω από όλα που έχει την πιο ζεστή αγκαλιά που δοκίμασε κανείς ποτέ.

Η Αnna
Που έχει ψώνιο με τον χορό και νομίζει πως γεννήθηκε πρίμα-μπαλαρίνα, αλλά συνωμότησαν κάτι δυνάμεις και της το στέρησαν, όμως το παλεύει ακόμη, που μιλάει όλο για τον εαυτό της, κι εμείς της λέμε ότι είναι fashion-icon και αυτή που το πιστεύει και τώρα έχει τρεις ντουλάπες ρούχα και παπούτσια, αλλά από τη χαρά της περπατάει χοροπηδώντας.