misery in christmas

τα κάλαντα, οι κουραμπιέδες, τα λαμπάκια, ούτε δέντρο δεν στόλισα φέτος και κάλαντα δεν ακούω ποτέ, να μάθουν να έρχονται αργότερα τα βλαμμένα, άσε που έτσι που βαράνε την πόρτα το πίθανότερο είναι να τους χώσω τη δεξιά μπότα στο κεφάλι. δεξιά, αριστερή, δεν έχει σημασία. μπότα. τακ, τακ... ναι, ούτε αυτό έχει σημασία.

φέτος δεν ήρθε ούτε και το πνεύμα των χριστουγέννων, τώρα που το σκέφτομαι δεν είχε έρθει ούτε πέρυσι και άμα το καλοσκεφτώ δεν το 'χω δει και ποτέ, ή που δεν γουστάρει τη φάτσα μου ή που κάτι έχει παίξει... ναι...

νομίζω έχω μια τάση να μπερδεύω τα πράγματα όταν μπορούν να είναι όλα τόοοοοοοόσο απλά. αλλά ποιος μπορεί να ζήσει πια με τόση απλότητα και για πόσο; δηλαδή τι; έχεις την πιο τέλεια δουλειά (my ass), τον πιο τέλειο γκόμενο (άνδρα/σύζυγο/whateva...) και ένα τόσο ζεστό σπιτικό (άμα δε στάζει ο τοίχος υγρασία δεν έχεις δει τίποτα)... τι λέτε ρε; κι έτσι τσουλάει η μέρα. λέτε ε; ναι. μπορεί.

εγώ βαριέμαι... σε λίγο θα έχω αλλάξει γνώμη. κατά βάθος μου αρέσουν πολύ τα χριστούγεννα. αν εξαιρέσεις δηλαδή τα λαμπάκια με τη μουσική. και το δέντρο στο σύνταγμα που κάθε χρόνο μας τα κάνουν λαμπάκια που είναι το ψηλότερο. ε, φέτος κόντυνε και είναι και καλύτερο. για το καρουζέλ δεν έχω άποψη. λίγο καρνάβαλος, αλλά άμα βλέπεις καμια 200αρια φάτσες να κάνουν γύρω-γύρω όλοι με τέτοιο χαμόγελο με -12 βαθμούς κελσίου (εδώ είναι το σημείο που ρίχνω την υπερβολή μου), δε γαμιέται και το κιτς...

μου αρέσουν λέω τα χριστούγεννα. αλλά κάτι με τσιγκλάει. έχασα και στο tekken χθες. δεν γίνονται αυτά. κάποια μαλακία έπαιζε με τον μοχλό. και τον δεξί και τον αριστερό... συνομωσία, βάζω στοίχημα... τέτοιο βρωμόξυλο. μα είναι δυνατόν; δεν το δέχομαι. δεν λέω, ωραία τα χριστούγεννα, αλλά, να..., μήπως να κάναμε λίγο πάσχα να αλλάξει το γούρι; μπα, ε;

α.γ. κερκοπίθηκος, ο πυγέρυθρος... αχαχαχα.... μα που τα βρίσκανε; Go... out... noww!