Περί Διακοπών Και Αλλων Δαιμονίων...

Δεν είναι μόνο με τις διακοπές που συμβαίνει... Κάθε τι που τελειώνει αφήνει πάντα μια γεύση στην ψυχή σου...
Με τις διακοπές συγκεκριμένα είναι μια μελαγχολία μάλλον και δεν ξέρω αν συμβαίνει σε μένα μόνο... Μπορεί να ισχύει μόνο για κείνους που η ζωή δεν κυλά ακριβώς όπως θέλουν, μα επιμένουν να τη φαντάζονται ιδανική.
Το πρόβλημα της δικής μου ζωής δεν το έχω εντοπίσει. Δεν είναι ένα μόνο φαντάζομαι. Μπορώ να καταλάβω όμως πως ένα από τα πιο μεγάλα είναι η κρυπτομανία. Στην αρχή έκρυβα τις ανασφάλειές μου. Οταν τουλάχιστον, και ύστερα από κόπο, τα κατάφερα... Μετά τις μικρές δυστυχίες μου. Και τις πιο μεγάλες. Γενικά έμαθα σύντομα την αξία της αισιοδοξίας, που την εκτιμώ ιδιαιτέρως στ' αλήθεια. Αισιοδοξία, δύναμη του νου και λοιπές μαλακίες, που έχουμε μάλλον πλάσει οι άνθρωποι για να ξεχνάμε τα άσχημα της ζωής. Πάει στα κομμάτια, καλά είναι κι έτσι...
Αυτό που με ενοχλεί με την κρυπτομανία είναι πως τη φορτώθηκα για πάντα μου φαίνεται... Να κρύβεις, να κρύβεσαι... Να κρατάς μόνο για σένα αυτά που καμιά φορά ήθελες να φωνάξεις, όχι για να τα φιγουράρεις μπροστά στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά γιατί ήταν πολύ μεγάλα για να τα κρατάς μέσα σου.
Οταν αγαπάς κάτι δεν θες να το κρύβεις. Θες τη γνώμη μου; Δεν πρέπει κιόλας (κι ας μην τη θες). Οταν είσαι ευτυχισμένος, όταν όλα είναι γλυκά, όταν... όταν...
Αυτό το κακό με την κρυπτομανία δεν είναι πως δεν μπορείς να μοιράσεις την ευτυχία σου στον αέρα. Είναι πως σιγά-σιγά ξεχνάς πως είναι να τη νιώθεις κι ο ίδιος. Ξεχνάς πως είναι να σκας από αυτήν, τόσο που αφού δεν ανοίγει η ψυχή σου, σε κάνει να γελάς σαν τον ομορφότερο ηλίθιο του γαλαξία.
Μαλακίες αν θες τη γνώμη μου... Δεν θυμάμαι πως είναι αυτό... Ξέρω να θάβω πράγματα, πολύ καλά κιόλας. Εκείνο που δεν θάβεται είναι η μελαγχολία όταν τελειώνει κάτι, χωρίς καν να το έχεις ευχαριστηθεί...
Μπορείς να κατηγορήσεις την κρυπτομανία σου, τον κόσμο, τον διπλανό σου. Μεταξύ μας, ξέρεις καλά ποιος φταίει, έτσι; Κι αυτόν τον τιμωρείς ιδανικά...
Μπορεί να τα έχεις όλα στα πόδια σου και να κοιτάς τον ουρανό ψάχνοντας νέους κόσμους... Προτού φυτρώσουν φτερά στην πλάτη σου για να τους αναζητήσεις δεν θα δεις ποτέ πως ίσως όλα είναι εκεί μπροστά σου. Είναι μάλλον ωραία να πετάς, μα είναι σίγουρα αυτό που θες εκεί έξω, ή τσάμπα παραμορφώθηκες;