Οχι πως είμαι σίγουρη...

Δεν είμαι σίγουρη ότι δεν μου αρέσει η βροχή...
Αλλά σίγουρα έχω πολλούς λόγους για αυτό...

1. Σιχαίνομαι τα λερωμένα από τα απόνερα του δρόμου μπατζάκια.
2. Φοβάμαι, και δεν ντρέπομαι γι' αυτό, τις βροντές.
3. Τα μαλλιά μου λατρεύουν να τραβιούνται προς πάσα κατεύθυνση άμα το στέγνωμά τους.
4. Ειδικά σήμερα δεν έχω όρεξη να τραγουδήσω υπό την πτώση της.
5. Μισώ, αλλά σε βαθμό να εγκληματίσω, τις ομπρέλες και ΚΥΡΙΩΣ τους κατόχους τους (έχει αρχίσει να μοιάζει με post τύπου "μου τη σπάει", έτσι;)
6. Οι περισσότεροι κλείνονται σπίτι τους, με τις παραπάνω (και άλλες) δικαιολογίες και τα αναγκαστικά μου την έσπαγαν πάντα. Ιδίως η αναγκαστική μοναξιά.
7. Μου θυμίζει ότι τελείωσε η εποχή της παραλίας. Κι εγώ είμαι κατά βάθος παραλίας...

Δεν είμαι όμως σίγουρη...
Μπορεί να βρέχει όσο θέλει. Αρκεί να είμαι εκεί που πρέπει. Οπως πρέπει...
Α! Και δεν βάζω φωτογραφία. Με όλα τα στραβά της, η βροχή παραείναι ιδιαίτερη για να αποτυπωθεί στον φακό όπως της αρμόζει...
Καληνύχτα.